College Series #1: Sculpting Tomorrow Together

24

After he left, I immediately closed my cafe. Nakakaramdam na ako ng matinding hilo dahil siguro sa antok at pagod. Naparami rin ata ang kain ko ng seafoods kanina which maybe caused me to high blood. Kasalanan ko rin naman, hindi  ko na-control ang dami ng kain ko. Masyado kasi akong abala sa pag-iisip.

Sasakyan ko na lang ang natira sa parking lot dahil malapit na rin mag alas-dose. Mabilis na akong sumakay para makauwi na sa condo. Pilit kong dinilat ang mga mata ko habang tutok sa pagmamaneho. 

While waiting for the traffic light to turn green, which means I can go now, I couldn't help but to think of someone. Him. 

Bakit nasa labas pa siya kahit hating gabi na? How did he find my cafe too? Accidentally? or someone knows it and told him? 

"Baka naman accidentally lang. Assuming." I rolled my eyes as I talked to myself. 

When the traffic light finally turned from red to green, ako na ang nanguna sa pag-andar. Ilan lang ang mga kasabay ko sa daan. Mabuti na lang at hindi traffic dahil nasa twenty to thirty minutes pa ang driving hours ko pauwi. 

A loud horn from a car made my eyes widened and my grip on the steering wheel tightened. Hindi ko namalayan na dahil sa antok ay nakapikit na ako habang nagmamaneho. Agad ko namang naliko ang kotse nang muntik na akong umangat sa gutter. 

Couple of minutes passed and I thought na hindi na babalik ang antok ko. But a car horned at me again when I almost lost control while driving. Hihinto na sana ako sa isang tabi para magpagising pero naisip kong malapit na naman ako sa condo. 

Not one, not two, but many cars horned again and again when I saw a huge truck driving towards my direction. Punong-puno ako ng kaba at dahil doon ay nagawang maalis ng antok ko. 

I quickly moved my steering wheel to the right, not minding those cars that might hit me, before the truck got a chance to turn me into pieces. 

Last thing I remembered, I survided from the truck. Pero 'yung mga kotse na na-perwisyo ko, I have no idea what happened. 

I woke up from a headache and back pain. I almost can't move myself but I managed to after a few minutes. 

Napagalaw ako nang bahagya mula sa nagawa kong pag-upo nang biglang kumalabog ang pinto ng kwarto kung saan ako nagising. 

He was sweating and panting. A hint of relief was seen in his eyes. 

"Jesus Christ, you're finally awake." Pinagdikit niya ang dalawa niyang palad at agad na lumapit sa akin. Umupo siya sa gilid ng kama, katabi ko. "How do you feel? May masakit ba sa'yo? I'm sure your back hurts. Do you want to go in a hospital or should I just call my personal doctor? Come on, Sol, say something. Kaya mo pa bang mag salita?"

"Lagot ka sa tatay niyan, pre." Isang lalaki pa ang pumasok sa kwarto pero nanatili lang siyang nakatayo sa pintuan habang nakahawak ang kamay sa door knob at ang isa naman ay nasa loob ng bulsa ng kaniyang pantalon.