ultraviolence • taekook ✔️

açık kapı ve dikişler.

17, açık kapı ve dikişler.

---

Taze yaralı mecnunlar.

Jungkook:
Kafayı yiyorum,
Yemin ederim kafayı yiyorum.

Yoongi:
Hayda,
Başlıyoruz yine.
Hayırdır?

Jungkook:
Haklıydın Yoongi.
Ben ona hâlâ köpek gibi aşığım.
Ve bu hislerin üzerini örtebilmek için en baskın ikinci tepkim olan öfkeyi yansıttım ona.
Ama olmuyor işte, içimde her can acısını hissettiğimde kalbim paramparça oluyor.

Namjoon:
Gerçekten aşıksınız,
Bir de hatayız diyip duruyordunuz.
Aptallar.

Seokjin:
Atsam sizi camlardan?

Namjoon:
Beraber?

Seokjin:
Beraber.

Yoongi:
Tam aşık olduklarını kabullenirken mi?
Hiç sanmıyorum, kendinize gelin.

Hoseok:
Haklı.

Namjoon:
Doğru.
Neyse, Jungkook enayisi.
Devam et anlatmaya.

Jungkook:
Taehyung'la konuştum.
Çünkü çok yoruldum, gerçekten.
Yangın gününü aklımdan çıkartamıyorum.
Ona zarar geldiğini düşündüğüm her an çıldıracak gibi oluyorum ben.
Yanında birini görsem kıskançlıktan deliriyorum.
Hep gülsün ama benden başkasına da olmasın bu gülüşleri istiyorum.
Ne kadar tartışsak da,
Hep gülsün istiyorum ben.
Ondan başkasıyla yapmak zor,
Hatta imkansız.
Bunun düşüncesi bile beni boğuyor.
Onu nasıl geri kazanırım, bilmiyorum.
Bana dedi ki,
Sana güvenmemi sağla.
Nasıl güvenmesini sağlayacağım ki?

Seokjin:
Yapman gereken ekstra bir şey olduğunu düşünmüyorum.
Çocuğu zaten deli gibi seviyorsun, en başından beri hep onu dinliyoruz senden.
Sadece bunu belli etmen ve problem olduğunu hissettiğin anda alttan alman gerekiyor.

Hoseok:
Yani, bence de.
Tartışmalarınız biraz durulsa, inadınızdan bir parça koparıp atsanız, aslında her şey yoluna girebilir bence.

Namjoon:
Abi çok problem etme bunu kendine,
Seviyorsun zaten.
Seokjin'in dediği gibi,
Göster yeter.

Jungkook:
Biliyor musunuz,
Dün konuşurken ben 'Yarın yaralarına krem sürelim' dedim.
Depoda mı dedi,
Hayır dedim.
Yangın merdivenine gelmesini istedim.
(Görüldü)