"Yani babana bombayı resmen bırakıp kaçtın?"
Dediği şeye başımı aşağa yukarı sallarken bir yandan oturmuş ve arkama yaslanmış cips paketi ile televizyon izliyordum. Haberlerde son savaşı gösteriyorlardı. Tabii ki ben gözükmüyordum. Ama Avangers tüm ihtişamı ile oradaydı resmen. Göz devirdim ve kumanda ile televizyonu kapattım.
"Pekala... Planın ne peki, bayan Muhteşem?"
Ryan'a döndüm ve omuz silktim.
"Bilmiyorum. Muhtemelen beni arıyor."
"İyi de seni tanıyorsa burada olduğunu bilir."
Başımı anında iki yana salladım.
"Hayır tamamen tanımıyor. Burayı bilmiyor. Çünkü ruhlarım ile gizledim."
O esnada Melody yanımda belirdi. Ona döndüm anlamayarak. Endişeyle bana bakıyordu.
"Pekala... Baban şu an tüm kuleyi yıkacak kadar sinirli. Benim izlediğimi anladığı için hemen geldim. Seni bulmaya çalışıyor."
Başımı geriye atarak kahkaha attım ve iki yana salladım. Cips paketini kenara koydum ve ayağa kalktım.
"Avcunu yalar. Her neyse, bu kostümü bitirmem gerek. Zor da olsa."
Yerde duran parçalara eğildim ve incelemeye başladım. Ryan'da yanıma geldi. Düşünür bir şekilde.
"Mekanik işini ben hallederim kolaylıkla. Sorun yok. Ama sana silah yapamam. Yasalara aykırı."
"İyi de Ryan, ben çoktan birçok yasayı çiğnedim zaten. Her neyse. Az bir süremiz var. Ben o bunağı arayacağım."
-------------
1 Hafta Sonra:
Yorgunca koltuğa otururken kanayan burnumu sildim öksürerek. Gözlerimi kapadım sonrasında.
"Babana haber vermeliyiz..."
"Olmaz dedim! Kendim halledeceğim."
O esnada baş ağrısı ile dişlerimi sıktım. Sorun şuydu. Melez olduğum için iki gücün yükünü taşıyamıyordum ilerlediğim için. Ve bedenim buna ters tepki veriyordu. Son üç gündür bununla mücadele ediyordum. Ve hiç iyiye gitmiyordum.
Zorda olsa ayağa kalktım. Başımı tutarken yavaşça gözlerimi açtım. Karşımdaki aynaya baktım. Sağ gözüm kırmızıyken sol ise yeşildi. Küfür giderken ağzımdan gözlerimi yumdum ve geri açtım. Düzelmemişti.
"İşlerim daha da karışıyor... Yapma böyle..."
O esnada aklıma o rüyamda gördüğüm tahtta oturan kişiler geldi. Ve dediği cümleler kafamda yankılandı.
"Gücünde bir sorun olduğu için seni buraya çağırdık. Kendi kendine hızlıca geliştin. Bununla elbet gurur duyuyoruz. Ama büyük sorunumuz olan gücün. Babanın gücü ile çakışması..."
Güçlerim çalışıyordu. Ve bundan ötürü bu haldeydim. Ruhumu güçlendirdim diyorken bunun yetersiz geleceğini kim bilebilirdi ki?.. O esnada göğsümde hissettiğim acı ile yere yığıldım. Ağzımdan kan gelirken öksürüyordum.
"M-Mel... Babama haber v-verebilirsin... S-Sorarsa ne ol-duğunu... Güçler çakışıyor ve ta-taşıyamıyor d-"
Cümlemi tamamlayamadan bayılmam bir olmuştu.
*********
Yazar:
Loki anlam veremeden ekrana bakıyordu. Kızını bulmak ve o dediklerini ona sormalıydı. Ama bunlardab önce... Ondan bir özür dilemeliydi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Işık, Gölgeler & Büyü / Loki Laufeyson (Bitti)
Fanfiction{O sadece ailesi olsun istemişti.} ----- Bu kitapta delilikler, üzüntüler, manyaklıklar vardır. Okurken dikkat ediniz. Yazım hataları varsa boşuna düzeltmeyin zaman kaybıdır. Bu kitabın hakları kardeşimin telefonunda gizlidir.
