[tamamlandı]
min yoongi'nin gelmiş geçmiş en utanç verici anısıyla tanışın: derste flörtü yerine sadece adını bildiği birinin elini tutuyor. ama sorun şu ki, park jimin buna sesini dahi çıkartmıyor.
texting/düzyazı
130423
210723
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"sizinle bir şey konuşmam gerekiyor."
önündeki tavuğu didikleyen annem tüm yorgunluğuna rağmen sevecen bir gülüşle bana baktı. "dinliyoruz tatlım, nedir konuşacağın şey?"
babamın da bakışlarının bende olduğunu gördüğüm an derin bir nefes alıp mevzuyu anlatmaya başladım, "genetik kongresi bu sene bizim okulumuzda düzenlenecek. dünyanın birçok yerinden katılacak profesörler ve bilim insanları olacak." ikisi de eğitimimle alakalı bir şey konuşacağımı anlayınca yemek çubuklarını kenara bırakıp dinlemeye devam etmişlerdi. "ve giriş konuşmacısından sonra genetiğe giriş ile ilgili konuşmayı henüz yeni öğrencilerden birine yaptırmak istedi hoca."
"ve bu kişi de sensin, öyle mi?" babamın tok sesine gülümsedim, "evet. bir buçuk ay sonra kongrede yirmi dakikalık bir sunum yapacağım." gülümseyişimle onlar da gülümsediler.
güzel, ilk aşama tamamlandı.
şimdi sıra işin en zor kısmında.
"seninle gurur duyuyorum jimin. o kadar öğrenci arasından seçildiğin için çok mutluyum." babam masanın karşısından uzanıp omzumu sıkınca teşekkür ettim sessizce. "ama bir sorun var."
"nedir?"
"sunumu ingilizce yapacağım. zaten sunumu hazırlamak vaktimi alacak. bir buçuk ay içinde hem sunumu hazırlamak, hem ingilizceye çevirmek hem de provasını yapmak durumundayım."
"bu çok yorucu bir süreç olacak senin için..."
anneme başımı salladım. "evet... o yüzden sanırım yardıma... ihtiyacım var."
"elimizden ne gelebilir ki?"
"sizin elinizden gelebileceğini sanmıyorum. branşlarımız çok farklı ama... bir üst sınıftan yardım almak istiyorum. bu şekilde işleri hızlandırabilirim ve beyin fırtınası yapmış oluruz..."
tanrım, lütfen karşı çıkmasınlar.
"aklında kim var?" dedi babam keyifsizce önündekileri yerken.
"üçüncü sınıflardan biri... iyi biri ve kabul etti."
"ismi ne?" diye ekledi annem de tetikteyken.
"m-min yoongi."
babam derin bir nefes alıp geri yaslandığında yıllardır yaptığımız o konuşmayı muhtemelen yüz otuz birinci kez yapacağımızı anlamıştım. hadi ama, o dudak bükmeyi nerede görsem tanırım!
