"Beni vur..
Beni onlara verme.."
Yazardan devam
Bir intikam uğruna feda edilen iki hayat biri el bebek gül bebek büyürken diğeri her gün şiddet psikolojik baskı insanın dili varmasa da uğradığı taciz!
Hayat herkese eşit diyenler nerede?
Her gün onlarca kadının erkeğin uğradığı tacizler tecavüzler insan yaşamadan nasıl kötü oluyor yaşayanlar peki!? Onları hayel edebilir misiniz!?
Asla!
Onların yaşadığı şeyleri anlayamazsınız.
Alper den devam
Doktor arkadaşlarım ile o kadar çok bu olaylara karşılaşıyoruz ki..
Şuan öz kanımdan canımdan olan kız bunca yıl bizden ayrı iken uğradığı şiddet ve daha bilmediğimiz şeyler..
Bizi sınama yarabbim bu acıya biz dayanamayız.
O küçük nasıl dayandı bunlara..
Onun acısını alıp bana ver yarabbim..
Hazan'dan devam
Gözlerimi açtığımda beyaz tavan ve o koku ile karşılaştım.
Eskiden sürekli geldiğim tek yer
Hastane..
Birilerinin bana seslenmesi ile onlara baktım.
Gülay Hanım ve ailesi buradaydı.
Onlar bana endişe ile mi bakıyordu yoksa acıyarak mı?
Gülay Hanım yattığım yatağa doğru yaklaştı.
Ağlamıştı hemde benim için
Anneler böyle mi yapardı?
Benim annem sandığım kadın hiç umursamaz dı
"Kızım iyi misin?"
"İyiyim Gülay hanım"
"Anne tabi iyi olucak şu cadıya bak bunda kötü olucak göz var mı!?"
Benimle dalga geçerek konuşan aptal Emire baktım gerizekalı bu çocuk
"Sana soran mı oldu!?"
"Uzatmayın" diye bağıran Arslan Beye baktım endişelenmiş bir ifadesi vardı.
"Küçüğüm iyi misin gerçekten?"
Benim ile yumuşak bir ses tonu ile koşan Pusat'a baktım. İyi birisiydi o
" Evet gerçekten iyiyim ve buradan gitmek istiyorum."
" Doktor kontrol etsin öyle gideceğiz." Dedi Barlas.
Benim ile ilk defa konuşuyordu.
"Peki."
Yazardan devam
Son kontrol yapıldıktan sonra Hazan ile ailesi hastaneden çıktılar.
Arslan Bey küçük kızına kıyamadı ve onu kucağına alarak arabaya ilerledi.
Hazan ise şaşkındı istemiyorum da diyemiyor. Çünkü hiç yaşamadığı duyguları hissediyordu.
