Var Oluş anka +18

Bölüm 1 | BERMUDA

Var oluş Anka...

Görsel : kitap kapağı

Takip edebilirsiniz :)
____________________________________

Yazarın anlatımıyla

(Geçmiş zaman)

"Eminsiniz değilmi? Her hangi bir sorun çıkmıycak?" Diye sordu genç adam, babasına dönerek makineyi çalıştırdı, tedirgindi "baba bir sorun çıksın istemiyorum ne zaman'dan beri bu işin peşindeyiz biliyorsun sana bişey olursa..." Sustu düşünmek bile istemiyordu babasına ne olacağını

Babası genç adamın omzunu sıvazladı "beni merak etme oğlum" diyerek denek masasına oturdu elindeki kağıdı katlıyordu, burnunu çekip konuşmaya devam etti "Biliyorsun oğlum bu hayata kötülüğü alt etmek için feda edeceğimiz şeyler vardır ki iyilik gün yüzüne çıksın, ben bu masaya yatıyor'sam vardır bir bildiğim, vardır bir iyiliğim gün yüzüne çıkmasını istediğim şeyler vardır... Yok'sa bir insan neden bu masaya yatsın ki oğul?" Diyip elindeki kağıdı oğlunun eline sıkıştırdı gözleriyle etrafı inceledi odanın içinde koşturan bir çok insan vardı makinanın gürültüsü bütün odayı sarmıştı, "bu kağıtta sana ne zaman'dan beri anlatmak istediğim şeyler yazıyor eğer bana birşey olursa ve ben bir işe yaramaz'sam o kağıtta yazılan şeylere uy" diyip ayağa kalktı ve oğluna sarıldı kokusunu içine çekip saçını okşadı ve çekildi

"Veda ediyorsun, sen bu yoldan geri dönüş olmayacağını biliyordun" dedi genç adam korkarak babasının elini sıkıca tuttu.

"Efendim birazdan hazırız, sizin talep ettiğiniz her hangi birşey varmı?" Diye seslendi bir kadın, elinde ki tablet ile etrafta fır dönüyordu, kalemle topuz yaptığı sarı saçları dağılmıştı bu yoğunluktan, baba ve oğuluna doğru yürümeye başladı büyük adımlar atarak yanlarına gelince soluk soluğa konuşmaya devam etti "Cüneyt bey" dedi, nefesini kontrol ederek "hazırmısınız? Sizi bekliyoruz" yutkundu o'da biliyordu bu işin ne kadar tehlikeli ve geri dönüşü olmadığını

"Hazırım" dedi, Cüneyt belkide son nefeslerini alıp veriyordu şu anda

Denek masasına uzandı oğluna baktı son kez oğluna gülümsedi elini tuttu ve babasının son sözleri "ailemize sahip çık oğlum... Kardeşine sahip çık kardeşin çok özel biri" oldu...

~Tuana~

(Şimdi ki Zaman)

"Merak ediyorum, Tuana kendini ne kadar geliştirdin?" dediğinde okumu elime almış yaya geçirmiş bir şekilde hedefimi arıyordum.

O beni göre biliyor'du, ben'se sadece sesini duya biliyordum

"Nefes alış-veriş lerini kontrol et!, Gözün her zaman hedefin'de olmalı" dedi, arkamda ki kıpırtı ile arkama döndüm ve bana doğru gelen hareketli cisme karşı yayımı gerip okumu attım ve cisim ortadan ikiye ayrılıp durdu "waow" diye bir ses duymamla sesin sahibi abim bana komut verdiği yerden çıkıp bana doğrudan gelmeye başladı "dikkatin oldukça iyi, Tuana. Hareket eden mankeni nasıl ortadan ikiye ayırdığını sormama bile gerek yok. Benim kardeşim sin nede olsa" diyerek kolunu omzuma attı ve beni kendine çekerek alnım'dan öptü

"Abi ya ıslak ıslak öpme, sevmiyorum" diyerek geri çekildim, oysa "tamam ya sevmeye'de gelmiyorsun, sen 3-4 yaşındaki bebe hallerine geri dönsene ya, el bebek-gül bebek seviyordum o zamanlar seni" diyerek elini saçıma attı ve dağıttı, "off abi off ya, çok bebek sevmek istiyorsan gidip bir tane yapabilirsin, bende yeğenimi severim senin beni sevdiğin gibi ödeşiriz" diyerek güldüm ve abimin dağıtmış olduğu saçımı düzelttim