Taken Away

30.

Finn is naar Londen, ik voel hoe hoop zich door mijn lichaam verspreid. Als Finn weg is is de kans groter dat ik eindelijk kan ontsnappen, Boaz kijkt mij afwachtend aan hij verwacht duidelijk een reactie. "Als hij onderweg is naar Londen, in welk focking land zijn wij dan?" Het is een vraag die mij al sinds mijn komst op deze locatie bezig houd, ik durfde het alleen niet te vragen aan Finn. Ik was bang dat hij mij zou uitschelden of zou straffen als ik dat zou doen. Finn is immers niet zo'n geduldig persoon, en hij zou er alles aan doen om mij zo weinig mogelijk informatie te geven. "Wij begeven ons in het prachtige Spanje Querida." Ik voel hoe mijn adem stokt, we zijn  verdomme in Spanje. "Dat kan niet." Ik zie hoe Boaz mij verveeld aan kijkt, hij heeft hier duidelijk geen zin in. "Ik zeg toch net dat we in Spanje zijn, doe nou niet zo moeilijk." "Maar.." "Klaar nu Lotus, we hebben hier geen tijd voor." Ik rol geïrriteerd met mijn ogen, hoezo hebben we er opeens geen tijd voor. "Rol niet met je ogen, volgens mij had Finn je dat al duidelijk gemaakt?" Ik probeer mijn opkomende woede te verbergen, wat is Boaz opeens fel. "Hoezo hebben we hier geen tijd voor?" Ik zie dat Boaz een grijns op zijn gezicht krijgt, dat beloofd niet veel goeds. "Je moet zo aan het werk, ik dacht dat je dat inmiddels wel zou weten." De moed zakt me letterlijk in de schoenen, ik was voor even vergeten dat ik van Finn moet werken in zijn club. "Kan ik niet voor een keer een avond overslaan?" "Gaat niet gebeuren Lotus, je gaat gewoon werken vanavond." Ik kijk Boaz dodelijk aan, ik wil gewoon mijn vrijheid terug.

Ik zat inmiddels weer in de club op het vaste plekje met de andere meiden, ze zijn gezellig met elkaar aan het praten maar ik krijg het gesprek niet mee. Ik ben een ontsnappingsplan aan het bedenken, nu Finn weg is heb ik eindelijk een kans om mijn vrijheid terug te krijgen. "Waar zit jij toch met je hoofd Lotus?" Het is Roos die mij uit mijn gedachten haalt, ik geef haar een glimlachje en schud dan snel mijn hoofd. "Ik was aan het dag dromen." Ze knikt snel en focust zich dan weer op het gesprek met de andere meiden, ik probeer mij er ook op te focussen maar het lukt mij niet. Ik wil hier gewoon weg, dat is het enige waar ik mij nu op kan concentreren.

Na een paar minuten die voelde als uren komt Mick onze kant op lopen, nare herinneringen van de avond waarop hij en Finn mij mee namen stromen mijn hoofd binnen. Ik kijk hem vol walging aan waardoor hij mij een vieze grijns terug geeft, hij neemt vervolgens plaats op de bank voor ons. Normaal gaat Finn daar zitten om ons te keuren en vervolgens aan het werk te zetten, maar blijkbaar is dat nu Mick zijn taak. "Bloempjes, Finn is weg voor zaken dus neem ik zijn taken voor vanavond over." De meiden knikken braaf naar Mick als antwoord, ik weiger naar hem te luisteren dus blijf ik hem strak aankijken. Ik ben immers geen hond die je kan verplichten om braaf de regels op te volgen, Mick geeft mij een dodelijke blik maar zegt er verder niks van. "Jullie weten wat jullie moeten doen, dus ga maar aan het werk." De meiden staan snel op en verplaatsen zich naar hun werk plek in de club, ik heb er echter geen zin in dus blijf ik zitten op de bank.

"Jij gaat nooit mee werken he?" Mick kijkt me dodelijk aan, maar het lijkt mij op dit moment niks te kunnen schelen. Ik ben hier straks toch weg, dan heb ik mijn vrijheid terug. "Correct." Mick staat in een ruk op na mijn antwoord en loopt dan met een flinke vaart mijn kant op, ik probeer mijzelf sterkt te houden maar toch voel ik de angst door mijn lichaam gieren. "Het wordt eens tijd dat jij je plek hier leert kennen Lotus." Ik voel hoe mijn hartslag zich versnelt, hij bedoelt toch niet een van die belachelijke straffen? "Alsof Finn het oké vind als jij wat met mij doet." Mick laat een sadistische lach horen waardoor mijn nekhaartjes overeind gaan staan van angst, maar ik verberg het voor hem ik wil niet dat hij macht over mij heeft. "Finn zei dat we jou extra hard moesten aanpakken mocht het nodig zijn, dus ik zou maar mee werken als ik jou was." Ik sluit voor even mijn ogen, ik wil hier gewoon weg. "Ik zal nooit mee werken met jullie, jullie zijn ziek." Ik voel hoe mijn rechter wang begint te branden waarna mijn hoofd naar rechts schiet, ik wrijf met mijn hand over de brandende plek. "Jullie zijn monsters." ik voel een harde stomp in mijn maag waardoor ik voorover klap, ik merk hoe mijn ogen beginnen te branden door de opkomende tranen. Ook voel ik mijzelf misselijk worden door de klap in mijn maag maar weet met veel moeite het opkomende gal terug te slikken, met mijn laatste kracht recht ik mijn rug en kijk Mick dodelijk aan. "Doe me zoveel pijn als je wilt, ik zal nooit naar jullie luisteren." Mick lacht mij als antwoord op mijn woorden compleet uit, hij verkoopt mij vervolgens nog een klap tegen mijn linker wang maar dit keer weet ik mijn hoofd recht te houden. De pijn die ik in mijn lichaam voel is onbeschrijfelijk, maar ik mag nu niet opgeven. Als ik nu opgeef heeft hij gewonnen. "Ik zou als ik jou was een toontje lager gaan zingen, anders wordt dit een hele pijnlijke avond voor jou." Ik kijk Mick enkel aan, ik probeer hem zover te krijgen dat hij chloroform gaat halen. Dan kan ik weg vluchten, en dan kan ik eindelijk ontsnappen uit deze hel. "Ga anders zelf achter de bar staan met die rotkop van je." Ik zie hoe Mick zijn ogen vuur lijken te spuwen, waardoor ik mij met de seconde banger voel worden maar opgeven kan nu niet. Ik moet hem tot het uiterste drijven, alleen zo kan ik ontsnappen.