Kim Taehyung'un öfke sorunları vardı ve de dünyalar güzeli karısı.
***
Biz Kim Jennie ile on sekizlerimizin ortasında, güneşli bir günde tanışmıştık. Güzel tanışmaların acı vedaları olduğunu beraber öğrenm...
- Ayyy uzuuun bir zamandan sonra bu fice yeni bölüm yazdım çünkü tüm taslaklarım bitmişti. Çokta içime sinmedi ama ısınma bölümleri bunlar 😸 -
- Sınır koyuyorum onu da doldurursanız çok sevinirim ve lütfen yorumlarınızı esirgemeyin 🥺 -
- Hayatta dilci olmaktan daha zor bir şey varsa o da toxic ilişkidir. O yüzden Taehyung ve Jennie ayrılmalı 😔 -
- Kendinize iyi bakınnnn 🧙♀️ -
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(150 yorum, 120 oy...)
Elim asla bakmaya cesaret edemediğim testler vardı. Bir ay geçmişti bile. Sanki bakmazsam Taehyung'dan ayrılmam daha kolay olacak gibiydi. Aslında çift çizgi şu durumda sadece gösteriş olurdu. Hamile olduğumu biliyordum. Hissetmek olabilirdi belki ama bu kadar fazla belirti olması da tam kanıtıydı.
Bir ay nasıl bakmadan durabildim bilmiyorum. Aslında oldukça heyecanlıydım anne olmak için. Taehyung'a bu haberi vermek için çok heyecanlıydım fakat her şey bir anda alt üst olabiliyordu. Şu an içinde bulunduğum durum çok güzel bir örnekti buna.
Daha fazla düşünmeden oturduğum bankta huzursuzca kıpırdandım ve gözlerimi ince uzun çubuğa diktim. Kulağıma dolan dalga sesi dışında tek bir ses duymadım, duyamadım. Evet hamile olduğuma emindim ama bunu somut bir şekilde görmem içime işlemişti. Ondandır ki hıçkırıklarımı ve gözyaşlarımı saklayamadım. Mutluluk ve hüzünü bir arada yaşıyordum. Bebeğim için fazla bencil bir anneydim.
Ellerim karnımı buldu. Kapalı olan gökyüzüne çevirdim bakışlarımı. Burası bir hayli kasvetliydi.
'Babaya demeli miyiz?' diye mırıldandım. Cevap çok basitti. Elbette demeliydim fakat tepkisi ne olurdu Taehyung'un? Sevinirdi sevinmesine ama eğer ona hamile olduğumu söylersem ayrılmam çok daha zor olurdu. Bana çok ilgi gösterirdi aklım karışırdı. Her şeyi bir kenara koydum. Ve tüm cesaretimi toplayıp adımlarımı şirkete yönlendirdim. Buna mecburdum.
Son bir aydır annemlerin yanında kalıyordum. Önümüzdeki hafta duruşmamız vardı. Boşanacaktık ve bitecekti. Her şey bu kadar basitti işte. Taehyung bir kere olsun anlayışlı davranmalıydı. Evet ağır konuşmuştum. Hatta çok çok ağır konuşmuştum ama başka yolu yoktu. Beni bırakmazdı. Ama benim artık en az bir kuş kadar özgür hissetmeye hakkım vardı.
Yoongi ile İtalya'ya gitme kararı aldık. En azından iki hafta boyunca oralarda tatil yapabilecek ve kendimi biraz da olsa iyi hissedebilecektim. Düşünmezdim o iki haftada. Aklım neye eserse onu yapardım.
Bulunduğum konuma çokta uzak olmayan şirkete gelmiştim ve kapısında öylece duruyordum. Harap haldeydim. Taehyung bir ayın sonunda beni görecekti ve ne tepki verirdi ya da ben ne tepki verirdim bilmiyorum. İlk defa bu kadar uzun süredir birbirimizden bir haberdik. Avukatlarımız aracılığı ile birbirimiz ile iletişim halinde olmuştuk daha fazlası değil.
