KÂBUS - Gözlerimiz Kapalıyken

BÖLÜM¹:AV

HERKESE MERHABA YENİ BİR KURGU İLE GERİ GELDİM SON ZAMANLARDA
GERÇEKTEN ÇOK YOĞUN OLDUĞUM İÇİN ZEMHERİYE YENİ BÖLÜM ATAMIYORDUM BENDE DEDİM Kİ
GÜZEL OKURLARIM BEKLERKEN SIKILMASINNNN🥳

YORUMLARINIZI EKSİK ETMEYİN
İYİ KÖTÜ TÜM YORUMLAR BU HIKAYEMİZİN GELİŞİMİNDE ÖNEMLİ ROL OYNAYACAK

HEPİNİZİ ÇOK ÖPÜYORUMMMMM

Ivy'den

Saat 02.36'yı gösteriyordu. sonunda
Zil zurna sarhoş olmuştum,ama neyseki vicudum alışıktı zaten son birkaç ayımın her gecesini kenar,köşe barlarında geçirirdim.
Kafamın daha fazla bu gürültüyü ve pis alkol kokusunu kaldıramayacağını hissettiğimde oturdugun bar taburesinin üstünden kalktım ve çıkışa doğru ilerlemeye başladım. Etrafta birsürü insan vardı. Kızların üstünde yok denecek kadar az kumaş parçaları vardı. Erkekler için birebir görsel şölendi. Bardan çıkarken bir daha ki gelişimde kesinlikle daha uygun giyinicem diyerekten kendime asla tutmayacağım bir söz verdim. İnsanların utanmasalar çıplak geleceği bara yatarken giydiğim eşofmanlarla geldiğim için fazla dikkat çekiyordum.
Ama dikkat çekmek derken insanların üzerimde olan " kim bu evsiz " bakışlarından bahsediyordum.

Bristol'ün garip sokaklarında yürürken sadece ayaklarıma bakıyordum.
Alkolik değildim aslında sadece kafa dağıtmam gereken çok fazla olay vardı hayatımda. Ya da bende her alkolik gibi
Bunu inkar ediyordum.

Oturduğum apartmana iki sokak kalmıştı ki arkamda beni takip eden bir gölgenin varlığını hissetmem ile tedirgin bir şekilde yürümeye devam ettim. bir süre sonra adımlarımı hızlandırdığımda takip edildiğimi idrak etmiştim. Arkamda beni takip eden biri varken eve gidemezdim evimi öğrenirse artık ondan hiç kurtulamazdım. Hemen gördüğüm ilk ara sokağa girerek etrafıma bakındım. hemen hemen 200 metre ilerimde farklı bir sokağa sapan yolu görünce adımlarımı daha da hızlandırdım.
Sokağa dönerken görüş açımın el verdiği şekilde arkama baktım ve lanet olsun ki hala takip ediliyordum.
Buralarda böyle olaylar çok olmazdı. Herkes işinde gücündeydi. Saptığım sokakta sığınabileceğim biryer ararken karşımda kocaman bir duvar görmemle koca bir "siktir" çektim.
Sokak "burada ne işin var geri zekâlı"
Diye bağırıyordu resmen. Gerçektende sıçmıştım. Arkamı dönüp baktığımda
Bana sırıtan koca bir cüsseyle karşılaştım. Hâlbuki gölgesi o kadar büyük değdi. Gözlerimi etrafimda kaçabileceğim biryer varmı diye gezdirdim,ama lanet olsun ki şu göt kadar yerde sığınabileceğim biryer yoktu.Cidden yolun sonumuydu?
Bu kokuşmuş sokakta,nefsine hakim olamayan bir adam tarafından kullanılıp,öldürülücekmiydim?

Adam en sonunda bana doğru yaklaşmaya başladı. Ellerini cebinden çıkartırken sol elinde tuttuğu çakıyı bana doğru doğrulttu.

" Eğer uslu durursan sana bi zarar vermem. ama uslu durmazsan bunu sana saplamaktan çekinmem"

gayet sakindi
Sanki ona boyun eğeceğimi biliyor gibiydi. Zaten bu zamana kadar dediğini yapmamayı düşünmem aptallıktı . Körkütük sarhoştum lan ne yapabilirdim ki ona karşı?

"Ne istiyorsun benden?"

Cümleyi kurarken bile zorlanıyordum.

" senden şu an birşey istemiyorum. Ama istemeyeceğim anlamına gelmez."

Kurduğu cümleden tek kelime dahi anlamamıştım. Ben tam bir aptal gibi olduğum yerde dikilirken adam bana doğru gelmeye başladı. bana yavaş yavaş yaklaşırken elindeki çakıyı tekrardan cebine soktu ama bu sefer sağ cebinden Küçük bir şişe ile beyaz bir bez çıkartınca başıma gelecekleri anladım. Bende onun bana yaklaşan adımlarıyla beraber gerilerken sonunda sırtım soğuk duvarla buluştu. Ayakkabılarını,ayakkabılarımın tam önünde konumlandırdı, bana cidden çok yakındı. Bu beni daha da geriyordu,
Asla bu şekilde ölmeyi istemiyordum.
Hatta imkanım olsa ölmezdim bile
Evet hayatımdan çok memnun değildim ama bu ölmek istemek için bir sebep değildi.