KARMAKARIŞIK

Asıl Hayat

Babamın işleri nedeniyle taşındığımız bu semt sanki her şeyi sıfırdan başlatacakmış gibiydi. Küçücük bir eve üç can sığdırabiliyorduk. Rutubetli ufak bir odam olmuştu. Hayatımın en zorlu anları, en değişik olayları, en yoksul yaşamlarını o evde yaşamaya başlamıştım sanki. Annem her zaman yanımdaydı, elinden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyordu. Babamın küçük bir su dükkanı vardı, annem ise evi geçindirebilmek için farklı farklı işlerde çalışıyordu. Büyüdükçe masraflarım çoğalıyordu, masraflarım çoğaldıkça annem daha çok çabalıyordu. Ay sonlarında ne kadar sıkışıklık olursa o kadar gerginlik olurdu evde. Babam annemle tartışmaya başladığında hep annemin önüne geçip korumaya çalışırdım annemi. Sonra bir tokat yiyip geçerdim odama. Babam farklı bir insandı, dediğinden çıkmazdı. Hep kendi istedikleri olsun isterdi ve olması için olmayacak şeyler yapardı. Babaannem ve dedem annemi sevmezlerdi, her geldiklerinde evde gerginlik yaratırlardı. Babaannem babama çok düşkün bir insandı, fakat dedem babamı pek sevmezdi. Sanırım babam sürekli hata yapan bir insandı ve yapmadığı hata kalmamıştı. En büyük hatayıda o dükkanı açmakla yapmıştı. O dükkan kabus gibiydi, doluca borçlara, harçlara girmişti o dükkanı açmak için babam. Artık evde her gün bir gerginlik oluyordu. Alışmıştım, odama çekilip kapatırdım kapıyı, çekerdim yorganı üstüme ve hiç bir şeyi duymak istemezdim. Ve artık üçüncü sınıfa başlama zamanım gelmişti. Okulu o zamanlar seviyordum çünkü kavga, stres ve gerginlikten uzak olduğum tek yer okuldu. Okulda mutluydum, Nazım adlı bir öğretmenim vardı, dobra bir insandı. Sınıfımda Asya adlı bir kız vardı. Sürekli onun yanında olmak istiyordum sanki, çocukluk aklıyla onu sürekli sinir etme çabasındaydım ya da ilgi çekmeye çalışıyordum belkide. Farklı birisiydi her ne kadar çocukta olsam o diğer insanlardan farklıydı benim için. Anneannesi meral teyzem severdi beni, yaptığım son hataya kadar tabiki. Bir gün Asya elinde çikolata ile gelmişti, tam yerken elinden alıp ben yemiştim, bir gün yanağından öpmeye çalışırken yanlışlıkla dudağından öpmüştüm. Her şeyin üstüne buda olunca her şey berbat olmuştu. Diğer gün Meral teyze gelmişti okula, bana bağırıp çağırmıştı, baya kızmıştı çocukluk aklıydı işte hiç bir şey diyememiştim. Evdeki bir kenara bırakıp okuldaki mutlu ve maceralı anılarımı hatırlıyorum. Hayatım sürekli değişiyordu. Her duyguyu yaşıyordum sanki. Dördüncü sınıfta Asya okuldan gitmişti, üzülmüştüm. Altıncı sınıfın ortalarına doğru evde kavgalar gürültüler artmaya başlamıştı. Babam iflas etmişti, ev kiraları, faturalar, borçlar artmaya başlamıştı gün geçtikçe. Babam bir gün "Ben ablamın yanına gidiyorum, para ayarlayıp gelicem" demişti. Gelmedi, elektrikleri kesilmiş bir evde 1 hafta boyunca kalmıştık ve dayanamıyorduk, soğuktu akşam olsun istemezdim. Karanlık beni korkutuyordu. Artık dayanamayıp dayımlara gitmiştik, bir kaç hafta orda kaldık ama artık utanmaya başlamıştık. Annem babamı aradı " .murat böyle olmuyor, artık utanmaya başlıyorum" dediğinde babamın tek sözü "Ben para ayarlayamadım, ayrılalım" demesiyle her şey bitmişti. Altıncı sınıfı bitirmek üzere olan bir çocuk ve hayata hep tırnaklarıyla tutunan bir kadın ortada kalmıştı. Tek yaptığım şey oturup ağlamaktı. O adama o günden sonra hep nefret, kin duymuştum istemsizce. Anneannem ve dedem sağolsun yanlarına almıştı bizi.