"Sen beni ne zaman affedeceksin?"diye sordu bana.
"Bilmiyorum... Belkide Hiçbirzaman."dedim.
"İkinci dediğin mümkün değil affedeceksin eninde sonunda ve ben o günü sabırsızlıkla bekleyeceğim"dedi.
"Tamam..."dedim.
Ayağa kalktı ve bana döndü.
"Saçlarını okşaya bilirmiyim?"dedi.
"Hayır..."dedim.
"Lütfen"dedi.
Nefes aldım. Ne yalan söyleyeyim bende özlemiştim.
"Tamam ama ilk önce soruma cevap ver"dedim.
"Tamam Sor?"dedi.
"Neden Başka bir şey isteye bilirken bu gün benimle olmayı istedin?"diye sordum.
"Çünkü benim için en önemli sensin"dedi bana.
"Bunu o gün düşünecektin beni sorgulamadan yargıladın!"dedim.
Ve ardından kafamı omzuna yasladım.
"Ne yalan söyleyeyim saçımı okşamanı özledim"dedim.
"Çok güzelsin"dedi.
"Manzara'nın sadece bu güne özel olduğunu biliyorsun değil mi?"dedim.
"Evet biliyorum"dedi.
Ve ardından.
"Seni seviyorum bunu asla unutma"dedi bana.
"Bir sorum daha olucak"dedim.
"Sorabilirsin"dedi.
"Neden bana daha önce Ölüm İşaret'i yapmadın?"diye sordum.
"Sen hizmetkar değilsin ve o acıya dayanamazsın diye sana kıyamadım ayrıca o işareti hizmetkarlarıma veririm"dedi.
"Acıya dayanamazsın derken?"diye sordum.
"İşaret acısını çekerek incinmeni istemedim"dedi.
"Anladım"dedim.
"Saçların çok eşsiz bir yarısı siyah diğer yarısı ise beyaz... Çocuklarımızdada öyle"dedi.
"Evet biliyorum"dedim.
"Seni seviyorum Victoria"dedi.
"Ben seni Tom Riddle..."diyebildim.
Yutkundu ama gözleri parlıyordu.
"Ama bir o kadarda Senden Nefret ediyorum"dedim.
"Gözlerimin içine bakarak söyleye bilirmisin?"dedi.
"Hayır Soyleyemem"dedim.
Ardından bana sarıldı. Ama çok garip ki Sessizlik ve kilit büyüsü yaptı.
"Neden yaptın?"dedim.
"Çocuklar beni görmesin diye"dedi.
"Nasıl yani?"dedim.
"Odaya girdiklerinde beni görmesinler"dedi.
"Onu anladımda onlar uyuyor"dedim.
"Bizde uyuyacağız ya"dedi bana.
"Anlamadım bu gün burada mı kalacaksın?"dedim.
"Evet..."dedi.
Ağzımı açmama izin vermedi bile. En azından bu günlük. O gittikten sonra en güçlü büyüleri yapacağım.
Ve o gün gerçektende sanki içimden biraz özlem gitmiş gibi oldu.
~
~°•1 yıl sonra•°~
"Yaşasıın gelecek yıl Hogwarts'a gidiyorum!"dedi Tom(Jr).
Bende gülerek karşılık verdim.
"Anne benim asamın özü neydi?"diye sordu Lily (Jr).
"Mr Ollivander Anlattığında sen asanın güzelliğiyle büyülenmiştin ama yinede söyleyeyim bak ilk asan benimkiyle eş bunu biliyorsun yedek asan ise 30 sm boyunda Gökyüzü ağacından yapılmış Ejderha kalbi ve anka gözyaşları içerir"dedim.
"Aa benimkiyle eş"dedi James.
"Çok iyi"dedim.
"Anne artık dışarıya çıka biliriz değil mi?"dedi Tom(Jr).
"Hayır daha bir yıl var"dedim.
"Ama anne o zamanda ben olmayacağım"dedi Tom(Jr).
"Tamam ama saat 17:30'da evde olun"dedim.
"Sen merak etme canım annem"dedi.
Ve hepsi hazırlanarak dışarı çıktılar.
"Bak dikkatli olun!"diye arkalarından bağırdım.
"Tamam anne o iş bizde"diyip gittiler.
~
"James şuraya bak!"dedi Sirius.
"Bu onlar demek bu sokakta kalıyorlar"dedi James.
"Animagus olarak yanlarına gidelim bence"dedi Sirius.
"Victoria anlar"dedi James.
"Ama Victoria orada değil böylece kaldıkları yeride öğreniriz"dedi Sirius.
"Pekala"dedi James.
"James şuraya bak!"dedi Sirius.
"Bu mümkün değil!"dedi James.
~Sizce ne gördüler?~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İ𝗸𝗶𝘇 𝗣𝗼𝘁𝘁𝗲𝗿'𝗹𝗮𝗿ᵛᴬᴿᴵˢ ˣ ᵀᴼᴹᴵᶜᵀᴼᴿᴵᴬ(İkinci kitap)
Fanfiction!!!! Yarı Next Generation!!!! İkiz Potter'lar kitabının ikinci serisidir. Hikayenin devamı buradadır. Kahinin Yalanından sonra Victoria ve Tom Riddle Ayrı düşerler aradan geçen bir yıl sonucunda Tom Victoria'yı kendinden soğutacak bir hata yapar bu...
