Kalktım ve üstüme giymek için bir şeyler aradım ben dar veya kısa şeyler giymeyi sevmediğim için siyah bahçıvan kotumu içine de beyaz bulüzümü giydim hem şık hemde rahatım saçımı topuz yaptım ve ağzıma bir iki şey tıktıktan sonra evden çıktım.
Kendimi birşey unutmuş gibi hissediyordum. Kendimi kontrol etmeye başladım ve Rüyayı unutmuştum of dün onu uyandırmam için bana o kadar uyarıda bulunmuştu hemen odasına gidip uyandırdım. Mızmızlanmaya başladı kendisi uykuyu çokmu çok severdi.
Sonunda evden çıkabildik dediğimde bana ters ters bakıp "Senin suçun"
dedi ve haklıydı da o yüzden başka bir şey demeden yürümeye başladım.
Okula gelmiştik önlerde bir masada oturuyordum Anılın babası kürsiye çıkmış bir şeyler anlatıyordu. Yanımızda ise Anıl ve müdür vardı. Anılı ilk kez kapşonsuz ve takım elbiseli görüyordum öbür senede böyle bir şey düzenlenmişti fakat Anıl katılmamıştı bu ilkdi. Anıl çok garip bir şekilde büyüleyici gözüküyordu. Bütün kızlar Anıla bakıyordu resmen Bi anda Anıl çok yakışıklı olmamışmı dedim bunu bende beklemiyordum en azından sesiz demiştim yoksa Anıl duyabilirdi çünkü tam yanımızdaki masada oturuyorlardı. Caner "Sakın aşık oldum deme" diyerek dalga geçti. Yaprakta" bencede çok büyüleyici gözüküyor" diyince Caner in yüzü düştü. Koray "Hep kapşonlu görüyorduk bu bir ilk" diyerek konuyu değiştirdi.
Anılın babasının konuşmasını dinliyordum ki müdürün sesini duydum Anılla konuşuyordu ne dediğini merak etim ve sandalyemi biraz onlara yaklaştırdım. Müdür Anıla "Amcanın bağışları sayedisinde böyleyiz amcan bizim için çok önemli bir kişi yaptığı iyilikleri asla unutmayacağız" dedi. İlk başta dikkat etmedim ama daha sonra müdürün amca dediği aklıma geldi. Nası yani şimdi karşımızda kürsüde konuşan adam anılın amcasımıydı peki Anılın babası kimdi hemen bizimkilere söyledim hepimiz şaşkındık sonra aklıma Anılın çantasında bulduğumuz fotağraf geldi. O fotağrafta da aynı kişi vardı yani Anılın amcası Anıl neden babası yerine amcasının fotağrafını taşıyordu.
Bu olayı anlatınca Koray "Niye bize bu fotağraf olayını anlatmadınız" dedi.
Bende çok önemsemediğimi söyledim.
Anılın babası pardon amcası konuşmasını bitirmişti bizde eski harabe binaya gitmeye koyulmuştuk kafamızda birsürü soru vardı mesela ya çocuğun babası vefat ettiyse dedim. Yaprakta "Büyük ihtimalle öyle belki bu yüzden çocuk hep depresyonda gibidir" dedi haklıydı ya nedeni buysa. Koray" O zaman bu çocuğa yardım edelim hep mutsuz arkadaş filan olmaya çalışalım"dedi.
Harabe binanın içindeydik çok ürkütücüydü Yaprak "Derdimiz ne neden burdayız." diyerek söylenmeye başladı Caner hemen "Korkma ya birşey yok burda tekiz" dedi "Zaten o yüzden korkuyorum Bi köpek filan çıksa napacağız" "Tabikide kaçacağız" dedi "Saol ya insan bir biz sizi koruruz filan der" Koray "Aferin Caner sayende bize şuan öküz gözüyle bakıyorlar" diyince kahkaha atmaya başlamıştım ve içimdeki korku neredeyse gitmişti.
Binanın içinde boş bir odaya girdik bu oda en üst kataydı çok kötü hissediyordum hemde çok kötü ne olduğunu anlamadım ama çok kötü hissediyordum. İlk Koray girdi adımını attığı anda geri çekildi ne oluyordu hemen içeriye kafamı uzattım. Bu bu bir ceset diye bağırdım Yaprak hemen sıçradı ne olduğunu anlamamıştık ama bu bir cesetti
Bu bir cesetti...
Şimdi hepimiz bir cesedin başında ne yapmamız gerektiğini düşünüyoruz.Ceset bir yerden tanıdık geliyordu ama nerden bilmiyorum.
Şimdi ne yapacağız dedim.Dönüp Koraya baktım. Koray derin bir nefes alıp konuşmaya başladı "Arkadaşlar açık konuşmak gerekirse sıçtık"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİLİNMİYENLERİN ACISI
Novela JuvenilHayatımda düzgün giden bişey yok yani şakasız yok olaylar çok karışık kafamda olaylar kadar karışık önce çocukça eyleniyoduk ama işler ciddiye bindi ben arkadaşlarım ve Anıl ve Anıl dedim çünkü başrol Anıl olaylar büyüdü hemde çok büyüdü çocukça şak...
