Korkunç Bir Hayal

çözülemeyen gizemler

Mert beni eve bıraktıktan sonra olay yerine gitmişti. Ondan beni konu hakkında haber vermesini istemiştim ama hala aramamıştı bu şekilde evde oturmak çok zoruma gidiyordu çünkü Işık en yakın arkadaşlarımdan birisiydi ama kendimi iyi hissetmediğim için evde kalmak zorundaydım. Kendime yeşil çay yapma kararı aldım ve mutfağa doğru gittim dolabın kapağını açtım ve yeşil çay paketini aldım kettle da ısıttığım sıcak suyu alıp kupa ya doldurdum yeşil çay paketini alıp sıcak suyun içine koydum ve önceden yaptığım tarçınlı kekten bir dilim koydum geri içeri gittikten sonra kitabımı aldım ve okumaya başladım tarçınlı kekimden bir çatal aldım kitabımı bırakıp dışarıya bakındım hava soğuktu ve üstelik yağmur yağıyordu evim ise sesiz ve sakin bir yerdeydi ve bence çok güzeldi evimde ise yanlızdım tabi kedim hariç bir tane kedim vardı geri koltuğa oturdum ve çayımdan bir yudum aldım aldığım anda ise mutfaktan ses gelmişti bu  sizin de  gayet sık yaşadığınız bir olaydır üstelik evde yanlızken çok duyulur fakat benim duyduğum bu ses çok şiddetliydi içtiğim bir yudum boğazıma kaçmıştı hemen ayağa kalktım ve öksürerek mutfağa gittim ve kapıdan girer girmez bütün dolapların açık olduğunu gördüm fakat ben dolapların kapağını açık bırakmadığıma emindim bazı dolapların içindeki tabaklar ve bardaklar yere düşmüştü ve sanki birisi bunları alıp fırlatmış gibiydi gördüklerim karşısında tüylerim diken diken olmuştu kırılan tabakları topladım oldukça uzun sürmüştü topladıktan sonra hemen içeri gittim ve telefonumu aldım Merti aradım ne kadar açmıcanı bilsem de aradım ve yine şaşırtmamıştı telefonu kapattım daha sonra aklıma Defneyi aramak geldi geri telefonu elime aldım ve Defneyi aradım Defne akıl hastanesinde çalışmıyordu kendisi resim öğretmeniydi sonunda açmıştı

Defne "Alo Hayal"

"Defnecim nasılsın?"

"İyiyim canım sen?"

"Değilim galiba"

"Noldu"

"Defne söyleyeceğim şeyler saçma gelebilir ama benim evimde çok garip şeyler oluyor çok korkuyorum"

"Defne?"

"Alo Defne?"

Telefondan birden çığlık sesleri gelmeye başladı be ses Defne'nin sesiydi ve hemen ardından telefon kapanmıştı o kadar çok korkmuştum ki kedimi aldım ve hemen kendimi dışarı attım ve arabamın içine girdim yanımda yorganımı da  aldım ve arabanın arka koltuğuna geçip üstümü örttüm kedim de hemen yanıma yatmıştı hava buz gibiydi ve arabanın içi dışardan farkı yoktu kafamı arbanın camına yasladım ve yağmuru dinliye dinliye uykuya daldım umarım her şey yoluna girerdi gerçi pek bir umudum yoktu hayatım sanki hep birisinin hayali gibi geçiyordu her geçen gün bu düşünceye daha fazla inanıyordum.