[Drakey]•Özür Dilerim•

2.Bölüm~Emma

"Ne yaptığını sanıyorsun sen be!Özür dilesene aptal!"

"Ne?Sen bana çarptın."

Haklıydı biraz,ben ona çarpmıştım.
Ama o da yolun ortasında kabak gibi durmasaydı o zaman,bizi görünce biraz beynini çalıştırıp iki adım atarak öteye çekilebilirdi.

"Sende ortada durmasaydın o zaman!Bizi görünce biraz öteye çekilebilirdin.Hem ben önümü pek görmüyordum,sen de mi kördün?"

"Ortada falan değildim?Gayet de köşede duruyordum.Ayrıca,üstüne koşan iki tane hayvan görünce şaşırıyorsun doğal olarak.O zaman kaçmak aklıma gelmemiş,pardon."

"KİME HAYVAN DİYOSUN LAN SEN?"

Biraz durduktan sonra sırıttı ve cevap verdi;

"Sen ve o muz kafalı arkadaşına?"

"BANA BAK SARI KAFA,SÖYLEDİĞİN SÖZLERE DİKKAT ET YUTTURMAYAYIM SANA O LAFL-"

Daha sözlerimi tamamlayamadan arkamdan tiz,ince bir kız sesi geldi.Ve bu ses,bana pek yabancı gelmiyordu.

"Hey,abi!Yiyecekleri aldım artık gidebiliriz."

Olduğum yerde kaldım ve yavaşça arkama döndüm.

Karşımdaki ilkokulda aşkından ölüp ölüp dirildiğim kız Emma'ydı.Ve küçükken olduğu gibi güzeldi,hiç değişmemişti.Sanırım az önce çarptığım sarı kafalı çocuk abisi oluyordu.Ah evet,hatırlıyorum!Bahçede Emma ve Kazutora ile yerden yüksek oynarken ara sıra köşede durup bizi izliyordu.Ama hiç konuşmamıştık,pek de lazım değil.

"Emma?"

Bana döndü.Beni unutmuş olabilir mi?Belki.Ne de olsa aradan yıllar geçti,artık liseliyiz.

"Yuh Draken!Sen misin?Hiç değişmemişsin!"

Birden hiç beklemediğim bir şekilde bana sarıldı.Bende yavaş bir şekilde onu kollarımla sardım.Beni unutmamıştı!

"Ne oluyor lan?Hayırdır sarılmalar falan?Ayrılın ikiniz de çabuk!'

Abisinin sesiyle ikimizde ayrıldık.

"Kim bu Emma?"

Yanlarındaki siyah,uzun saçlı arkadaşları karşıma geçip bir kaşını havaya kaldırdı.Ne?Sevgilisi miydi?
Emma'ya döndüm ve karşımdakini işaret ettim.

"Sevgilin mi?"

"Ne?"

Hepsi şaşırmış bir şekilde bana bakıyordu.Aslında böyle bir soru sormayı bende pek beklemiyordum.Birden soruvermiştim.Ve ayrıca,banane sevgilisi olmasından.Hâlâ hoşlanıyor değilim ya.

"Şey pardon,birden önüme çıkıp 'kim bu' diye sorgulayınca..."

"Sorun değil.Ve,sadece arkadaşım."

Kısa süreliğine bir sessizlik oldu.Sağa sola dönüp Kazutora'yı aradım.
Nereye gitmişti bu mal?

"Aaa Emma,naber kız!"

Arkamdan gelen bağırışla hemen arkamı döndüm.Elinde birşey vardı ve yalıyordu...Dondurma mı?

"Salak,kış günü dondurma mı yenir gerizekalı!"

"Sanane be!Hem dondurma aslında kış yiyeceğiymiş,bak bende doğru zamanda yiyorum.Ohh mis."

"Çok konuşma be,nerden aldın onu?"

"Köşedeki bakkaldan.Siz şurdaki sarılıyla tartışırken gidip alayım dedim.Hem çekil şurdan ben Emma'yla konuşuyordum."

Yanıma gelerek beni kenara itti ve elindeki çikolatalı dondurmayla Emma'ya doğru yürümeye başladı.
İtmesiyle ağırlığımı acıyan bacağıma verdiğimden dolayı bir an düşecek gibi oldum.

"Kazutora?Siz hâlâ arkadaş mısınız? İnanamıyorum hiç değişmemişsiniz!"

"Evet,her zaman mükemmelim."

Bunları söylerken birden ısırdığı çikolatalı dondurmasının beynini dondurduğunu belli etmemeye çalışıyordu.

"Mükemmel değil de...biraz mal diyelim."

İkimizde gülerken Kazutora gözlerini belli belirsiz devirdi ve dondurmasını yalamaya devam etti.Sarı kafalı çocuk ve "arkadaşım" dedikleri kişi hiçbir şey demeden sadece bizi izliyordu.Birden kendimi açıklama yapmak zorundaymış gibi hissettim.

"İlkokuldayken ben,Kazutora ve Emma yakın arkadaştık.Sen Emma'nın abisi olmalısın,değil mi?Seni okulda birkaç kere gördüğümü hatırlıyorum.Sanırım farklı okuldaydın?"

Tekrardan kısa bir sessizliğin ardından sonunda cevap verdi.

"Evet."

Vay canına.

(...)