I will leave the light on

4.

Ik loop de lift uit. Ik moet nog een keer dit kantoor in. Ik ben mijn laptop vergeten. Ja, ik vergeet ook nog eens alles. Ik hoor de stemmen helder.
'Matt, hij is helemaal de weg kwijt.'
'Misschien moeten we hem nog meer tijd geven. Hij was erbij hè?'
'Nog meer tijd, hij is net 4 maanden weggeweest. Dan kan hij beter voor altijd stoppen. We hebben namelijk gewoon een bedrijf met zn vijfen?'
'Nee, we kunnen hem niet ontslaan!'
'Nee dat zeg ik toch ook niet.'
'Kom op, we geven hem nog 2 maanden.'
'6 maanden rouwen moet toch wel genoeg zijn.'
'Deze manier van rouwen heb ik nog nooit gezien hoor.'
'Hij moet echt naar trauma therapie.'
'Hoe krijgen we hem daarheen als hij zijn huis al niet uitkomt?'
'Laten we dit gewoon aan hem zelf overlaten. Het is zijn leven.'
'We laten het gewoon bij 2 maanden extra.'
'En anders?'
'Dan verplichten we hem om naar die therapie te gaan.'
'Ja en als hij niet gaat? We kunnen hem toch niet ontslaan!'
'Het duurt niet lang meer voordat hij zelf ontslag neemt.'
Ik draai me om. Ze hebben gelijk. Misschien tijd voor een nieuwe carrière. Dit is niks voor mij, blij voor een camera staan. Misschien kan ik gewoon de hele dag slapen en daar geld mee verdienen. Dan word ik letterlijk slapend rijk. Laat die laptop daar maar liggen, hoef ik nooit meer te zien.