I will leave the light on..

6.

Voorzichtig druk ik de rem in. Misschien is het ook tijd voor een nieuwe auto.

Alles nieuw, de nieuwe Matthy - zonder haar.

Wachten voor het stoplicht, ik probeer het altijd te vermijden. Stilstaan werkt niet, stilstaan kost alleen maar tijd. Sinds wanneer ik daarom geef? Geen idee, ik heb toch niks meer te behalen. Toeterende auto's achter me. Wat nu weer?
Oh kut, het is alweer groen. Alles gaat zo snel, hoe kan ik dan nog zo lang blijven hangen in oude gebeurtenissen? Fleur is dood Matthy.
Fleur is dood, en ze komt nooit meer terug.
Je kan wel elke dag voor het graf gaan staan, maar zoveel zin heeft dat niet meer.
Godver, ze hadden het ook moeten cremeren.
Nu achtervolgt die plek me ook nog.
Fleur had ook niks, toen ik haar ontmoette.
Ze zat in dezelfde situatie als mij. Haar ouders waren dood, en ze kwam er maar niet uit. Ze was ook vreselijk chagrijnig de eerste dagen. Ik kon het best begrijpen. De eerste paar dagen gingen ook niet echt heel soepel. Rob hield twee jaar lang een vriendin achter. Hoe kon hij? Fleur kon zich ook niet plaatsten tussen een jongensgroep, waar haar leugenachtige broer in zit. Op een of andere manier voelde ik me meteen al verbonden met haar, met haar gevoel. Ik herkende me in al haar achter liggende gevoelens, want ik wist precies wat ze voelde. Iets wat Robbie niet kon, shit ik had haar broer gewoon moeten zijn.
Dan had ik de keuze gemaakt om haar inderdaad te laten cremeren.