I will leave the light on..

2.

Ik neem een diepe zucht en dan stap ik het bankzitters kantoor weer in, na 4 maanden strijd, strijd met mezelf, met mijn gevoel, met mijn verdriet, met alles. Het is misschien ook gewoon mijn schuld, dat Fleur dood is. Ik had haar ook kunnen redden, maar ik vluchtte. Ik heb 4 maanden lang afstand genomen, van alles en iedereen. Ik heb op curaçao gezeten, ik dacht dat een 'vakantie' wel goed zou zijn. Nou eigenlijk niet. Alle blije mensen, de zon en de gillende kinderen. Het maakte me gek. Ik heb eigenlijk 4 maanden met de gordijnen dicht, op mijn hotelkamer gezeten. Robbie vond dat in trauma therapie moest, omdat ik erbij was, op het moment dat ze neergeschoten werd. Maar ik wil niet in therapie, ik wil niks van wat er momenteel gebeurd hier. Ik wil Fleur uit mijn hoofd zetten, maar haar stem, het zit gewoon in mijn hoofd, het voelt s'avonds, als ik alleen ben in mijn bed, alsof ik met haar praat. Op het moment zelf is het wel fijn, maar als het verdwijnt, voel ik me weer zo leeg. Ik wil gewoon ergens anders aan denken, al is het maar voor een seconde. Fleur en ik zouden toch uit elkaar gaan, waarom blijft ze dan in mijn hoofd?