I NEED U [BTS FanFic]

BTS3 : Tears (Jungkook)

Jungkook's POV

I need you girl neon areumdawo..I need you girl neomu chagawo~

(I need you girl, you're beautiful..I need you girl, you're so cold~)

"Mag ingat ka nga!!"

"Tumingin ka sa dinadaanan mo!"

"Bulag ka ba?!?"

Yan ang mga sigaw ng mga taong nakakabunggo ko.. Di ko iyon iniisip.. Iniisip ko yung mga nangyayari sa buhay ko.. Lalo na nung kasama ko siya..

~Flashback

"Wag mo akong iiwan hah??" sabi niya sa akin, I hugged her tight.. She's with me simula pa nung highschool.. I always protect her.. I really really really Love her.. I will give everything just for her..

"Oo.. I promise you.. Only you.." sagot ko sa kanya. She's the only one I ever loved like this.. Di ko kakayanin na mawala siya sakin..

"What if ako ang mang iwan sayo.. Or mawala nalang ako ng bigla??" tanong niya sakin, tinignan ko siya sa mata niya..

"Ano ba yang sinasabi mo??" sabi ko sa kaya..

"Im just asking IF lang naman.." sabi niya.. Napaisip ako..

"Di ko kakayanin yun.. Di ko alam ang gagawin ko kung sakali man na mawala ka.. Youre the reason why I keep on living.." sagot ko at muli siyang niyakap..

"Di kita iiwan.. Nandito lang ako.." yan ang sagot niya sakin and she hugged me back..

~End of flashback.

Hindi ko naansin na gabi na.. Maingay ang mga tao, Patuloy lang ako sa pag lalakad hanngang sa may nakasalubong akong dalawang lalake.. Hindi ko sinasadyang mabunggo sila..

"Hoy! Bulag ka ba hah?!?" sagot ng isa.. Hindi ko siya pinansin at patuoy na nag lakad

"Bastos ka hah?!? Wag mo akong tatalikuran.." sabi niya sakin.. hinigit niya ako at sinandal sa pader.. Hindi ako kumibo at tinignan ko lang sila ng masama..

"Sayang naman ang mukha mo.." sabi niya at hinawakan ang leeg ko.. Kinabig ko iyon..

"Aba matapang ka hah?!?" sigaw niya sakin at sinuntok niya ako.. Lumaban ako pero dalawa sila.. Natalo nila ako at binugbog.. Wala pa lahat ng sakit na ito kumpara sa sakit na nararamdaman ko sa loob ko.. sa Puso ko..

Mas mabuti na to.. Para makasama ko na siya..

~Flashback

"Im sorry, pero.. She has a stage 4 Leukemia.. Im sorry dahil wala na kaiming magagawa para mapagaling pa siya.. din a kaya ng mga gamot ang pawalain ang cancer cells sa dugo niya.." sabi ng doctor sakin, kinwelyuhan ko sya..