Ruined hope

Hoofdstuk 4

''Crystal? Word wakker, je moet je over tien minuten al melden bij Jack!'' hoor ik Lisanne vaag zeggen. Is het nu al ochtend? ''Mhh,'' mompel ik en ik draai me weer om.

Alleen dat had ik beter niet kunnen doen. Ik voel direct een steek in mijn buik die helemaal door trekt naar mijn rug en vervolgens naar mijn nek. Ik knijp mijn ogen samen en probeer weer in een pijnloze houding te gaan liggen.

''Wat is er?'' vraagt Lisanne. ''Het doet zo'n pijn, ik denk dat het gebroken is,'' jammer ik. ''Probeer dan even op te staan,'' zegt Lisanne en ze steekt haar hand al uit.

Ik schud mijn hoofd. ''Kom op, je moet op staan. Jack wordt anders nog bozer op je.''

''Pech dan,'' mompel ik. ''En al zou ik het willen, ik kan niet eens op staan,'' voeg ik er aan toe.

Lisanne zucht even en knikt. Nog geen seconde later gaat de deur woest open. ''Crystal? Waarom lig je verdomme nog in je bed!?'' schreeuwt Jack boos.

''Ze kan niet op staan,'' zegt Lisanne. ''Vroeg ik wat aan jou?'' sist Jack tegen haar. ''Euh.. Nee.. Maar..'' ''Nou dan! Flikker op!'' bromt hij.

Lisanne knikt snel en loopt naar haar eigen matras toe.

''Hoe bedoel je niet op staan?'' snauwt Jack. ''Nou misschien omdat je me gister in elkaar geslagen hebt?'' zeg ik boos.

''Dat viel wel mee, stel je niet aan,'' sist hij. ''Als ik me niet aanstelde dan lag ik hier nu niet!'' zeg ik boos. ''Je wilt gewoon die opdracht niet doen, dat is alles,'' zegt Jack simpel.

''Ja. Ook ja!'' sis ik. Jack zucht even en steekt zijn hand uit. ''Kom, sta op. Je wordt alleen maar stijver als je blijft liggen,'' mompelt hij. Ik twijfel even maar pak dan zijn hand aan en probeer langzaam omhoog te komen. ''Au,'' jammer ik. ''Ga nou met beide benen op de grond staan, anders schiet het niet op,'' zegt Jack ongeduldig.

Ik rol even met mijn ogen en zet ook mijn tweede been op de grond. Ik trek snel mijn hand los en ga recht staan. ''Zie je, je kunt het wel,'' zegt Jack droog. ''Probeer maar te lopen.''

Voorzichtig zet ik een voet naar voren en direct voel ik een hele pijnscheut in mijn rug, ik knijp mijn ogen dicht en trek mijn been weer terug.

''Oké.. Dit wordt niets. Je moet naar een dokter,'' geeft Jack toe. ''Wauw eentje wordt wakker,'' zeg ik bijna onverstaanbaar. ''Wat zei je?'' vraagt Jack. ''Niets,'' zeg ik onschuldig.

''Oké. Je kunt natuurlijk niet naar een gewone dokter. Maar Austin waar je gister mee sprak die heeft een opleiding gedaan tot arts,'' zegt Jack. Ik kan aan hem zien dat hij ervan baalt dat ik dus weer Austin kan zien.

Maar ik had dus wel gelijk over Austin, ik vond al dat hij verdacht veel op een dokter leek.

''Ik zal Austin wel halen,'' mompelt Jack. ''Jij moet trouwens gaan,'' sist hij naar Lisanne. Lisanne knikt snel en loopt ook de kamer uit.

Oké, ik moet toegeven dat ik het niet erg vind om Austin weer te zien. Want tja, hij is gewoon super knap en ik vind hem ook echt aardig. Ik ben ook benieuwd waarom hij is gestopt met zijn studie geneeskunde en bij deze bende is gekomen. Daar moet een reden voor zijn, en ik heb zo'n idee dat die reden niet zo leuk is.

Want een goed denkend mens ruilt heus geen studie geneeskunde, met vooruitzichten op een goede baan, in voor een van de gevaarlijkste bendes van het land. Er moet iets zijn gebeurd, en ik wil weten wat.

Ik bijt even op mijn lip als ik weer door mijn knieën zak en laat me neerploffen op het matras. Zitten is tenminste nog beter dan staan..

De deur vliegt open en mijn ogen ontmoeten meteen de prachtige ogen van Austin. ''Crystal?'' zegt hij verbaasd. ''Treuzel niet zo erg en kijk er gewoon naar,'' sist Jack. Austin rolt even met zijn ogen en loop naar mijn matras toe. ''Wat is er gebeurd?'' vraagt hij.