-Jikook🔞
Jeon Jung kook អាយុ 37 ឆ្នាំកម្ពស់ ខ្ពស់ស្រឡះ 1.79 Cm សមស្របទៅនិង រូបរាងដែលសង្ហាពីកំណើតជាទីគាប់ចិត្តស្រី ៗ ថែមទាំងជាម្ចាស់ក្រុមហ៊ុននិងជាម្ចាស់កាស៊ីណូជាច្រើនកន្លែងនៅកូរ៉េខាងត្បូង៕ ប្រុសសង្ហារម្នាក់នេះមានកូនចិញ្ចឹមម្នាក់ឈ្មោះ Jimin អាយុ19ឆ្នាំ រូបរាងល្អិតនិង មានមុខមាត់ដូចទៅនិងមនុស្សស្រី បបូតមាត់បេះដូង សាច់សរលោង ចង្កេះមួយក្ដាប់ រូបរាងគេបែបនេះហើយទើបធ្វើអោយអ្នក ដែលមាននាមជាប៉ាចិញ្ចឹមលង់ងើបក្បាល លែងរួច រហូតដល់មានពាក្យចាមរាថា "ឪ ពុកចិញ្ចឹមស៊ីកូនខ្លួនឯង" ៕
ជំហ៊ានវែងៗបោះដើរចូលទៅក្នុងភូមិគ្រិះ ដ៏ធំស្គឹមស្កៃភ្នែកទាំងគូររេចុះរេឡើងសម្លឹង រកមើលកូនចិញ្ចឹមរបស់ខ្លួន ក៏ប៉ះភ្នែកទៅ និងអ្នកបម្រើដែលយកថាសអាហារពី ខាងលើមកទុក។
<< លើកអាហារទៅអោយអ្នកណា ??>> សំឡេងមុតស្រួច របូតចេញពីមាត់កម្លោះមុខស្មើ។
<< គឺយកទៅអោយអ្នកប្រុសតូចតែគាត់មិនព្រមញាំទេអ្នកប្រុសតាំងតែពីព្រឹកមកម៉្លេះ!>>
<< គេកើតអី?? >> នាយកម្លោះសួរព្រមទាំងហុចកាបូបធ្វើការទៅអោយនាងកាន់។
<< មិនដឹងដែលតែទំនងជាខឹងនិង
អ្នកប្រុស>>
<< ខឹងយើង? >>
<< ចាស!!>> Jung kook មិនមាត់បោះជំហានឡើងទៅ លើសម្តៅទៅបន្ទប់កូនចិញ្ចឹម តែអ្នកណាៗក៏ដឹងថាពួកគេមិនមែនត្រឹមជាឪកូនព្រោះវាស៊ី ជម្រៅជាងនេះទៅទៀត??
ក្រោក!
សំឡេងទ្វាររបើកបង្ហាញអោយឃើញ រាងតូចស្រឡឹងអង្គុយលើពូកបែរខ្នង ឈ្ងោកមុខចុះ។ មិនបន្ទន់យូររាងក្រាស់ឡើងទៅលើពូក អោបរាងតូចពីក្រោយ ដាក់ចង្ការនិងស្មារាងតូចស្រស់យកក្លិនក្រអូបប្រហើរដែលជាប់តាំងពីក្មេង។
<< កើតអីបានមិនញាំបាយ?? >>
<< ចេញទៅ !!>> ជីមីនស្រែកដេញដោយសំឡេងង៉ក់ងរ។
<<ខឹងនិងប៉ារឿងអី?>>
<<នៅមានមុខមកនិយាយទៀតហី ហិកហិ ក ខ្ញុំមិនបានប្រឡងក៏ដោយសារតែ លោក>> រាងតូចនិយាយទាំងទឹកភ្នែក រលីងរលោងខឹងចិត្តដែលមិនបានមក ប្រឡងព្រោះជុងហ្គុកនាំទៅលេង កោះដែលទើបតែដេញថ្លៃបានទម្រាំតែ ត្រឡប់មកវិញខាងសាលាក៏ប្រឡងហើយ ធ្វើអោយខ្លួនធ្លាក់នៅបាតតារាងតែម្តង។ ជុងហ្គុកជ្រួញចិញ្ចើមចូលគ្នាពេលរាងតូចប្តូរូ សព្វនាមហៅ។
<<គ្រាន់តែរឿងប៉ុន្នឹងសោះក៏មិនញាំបាយ ដែរ?? គ្មានអ្នកណាអោយប្រពន្ធបងធ្លាក់ ទេ ស៊ឺត!!>> រាងក្រាស់ថើបរាងតូចនិង និយាយលួងលោម។
<<ប្រាកដទេ?>> ជីមីនពេបមាត់សួរបញ្ជាក់ទៅកាន់ជុងហ្គុក។
<< បាទ!! >>
<<ស្រលាញ់លោកប៉ាជាងគេ>> អារម្មណ៍ខឹងមុននេះក៏បាត់អស់ រួចស្ទុះទៅអោបកលោកប៉ារបស់គេយ៉ាងណែន។
*****
5ថ្ងៃកន្លងផុតការប្រឡងរបស់រាងតូចក៏បាន ជោគជ័យទទួលបានចំណាត់ថ្នាក់ល្អដោយមានការតវ៉ាពីរាងក្រាស់ទៅរករឿងគ្រូនាយកដល់សាលទើបធ្វើអោយខាងសាលារៀបចំ កាលវិភាគប្រឡងសារជាថ្មី។
នាពេលល្ងាច...
រាងតូចឈរនៅមុខក្លោងទ្វារង់ចាំអ្នកដែលមាននាមជា ប៉ាចិញ្ចឹមមកទទួលនេះម៉ោង5ជាងហើយគេ នៅមិនទាន់អោយទៀត។
ងឺត!
ជីមីនគ្រាន់តែក្រឡេកឃើញពណ៌ឡានក៏ដឹងថាជារបស់អ្នកណា ទើបស្ទុះរត់សំដៅទៅរកឡានដែលទើបឈប់ចតមុននេះ។
<< ញញឹមស្រស់ម្ល៉េះមានរឿងអីដែលធ្វលអោយសប្បាយចិត្តឬ? ចែករំលែកអោយប៉ាបានដឹងផង! >> ជុងហ្គុកសួរស្របជាមួយនឹងដៃទាំងគូចាប់ទាញថ្ពាល់រាងតូចលេងខ្នាញ់ព្រោះតែក្នក់ក្នាក់ខ្លាំងពេក។
<< ប៉ាដឹងទេថាអូនប្រឡងបានលេខប៉ុន្មាន?>> ជីមីននិយាយទាំងញញឹម លិបភ្នែក។
<< លេខប៉ុន្មាន? មើលទៅកូនដូចជា សប្បាយចិត្តណាស់ហើយ>>
<< គឺបានលេខមួយហិហិ >> ជីមីននិយាយទាំងសើចមុននិងឡើងទៅអង្គុយ លើភ្លៅប៉ាចិញ្ចើមដ៏សែនសង្ហារបស់គេ។
<< បែបនេះប៉ាប្រហែលជាត្រូវនាំប៊េប៊ីទៅដើរលេងហើយមែនទេប៊េប៊ី?? >> រាង ក្រាស់និយាយទាំងឈ្មុលច្រមុះទៅថើបក ញ្ចឹងករាងតូច។
<< ប្រាកដជាបែបហ្នឹងហើយ!! តែយប់នេះ អូនមានរង្វាន់ជូនប៉ា>> រាងតូចអោនទៅ ខ្សឹបច្រតៀករាងក្រាស់ ដែលញុំាងអោយនាយកាន់តែចង់ដឹងពីង្វាន់មួយនោះ។ រង្វាន់របស់កូនចិញ្ចឹមនាយ តើវានឹងធ្វើអោយនាយរំភើបដល់កម្រិតណាទៅ?
