Saving You [COMPLETED]

Epilogue

"Time of death, 1:00 AM."

"We can't save them, sorry."

Napaiyak ang matandang babae. Bakit huli na siya? Bakit nangyare ito?

**

Johan screamed at the top of his lungs ng maramdaman niyang walang buhay ang kaniyang minamahal.

Si Arvin naman ay natulala sa nasaksihan. He can't believe it...he was driven mad to the core. He killed his own life.

Nagngitngit sa galit si Arvin ng mapagtanto sa isipan na kasalanan naman to ni Johan sa una palang. Biglang bumalik ang kaniyang lakas, sa sobrang surpresa ng lahat ay hindi nila nadepensahan ang atake ni Arvin. Sa huling lakas nito ay hinagis niya ang espada ng kadiliman, ang tanging bagay na makakapatay sa mga liwanag.

Everything slowed down and everyone was shocked. Johan was now full of blood. He smiled, siguro ay mas mabuti na ring mamatay kasama si Almira sa kabilang buhay kesa mabuhay na wala ito sakaniyang tabi.

Nakatiis niyang maghintay na noon, ngunit mababaliw na ata siya ngayon.

He looked at Arvin na natulala na naman. Tuluyan na nga itong nabaliw.

"Thank you.." Johan whispered and fell on the floor.

***

The whole kingdom was mourning for their King's death pati na rin ang lola nito. Pinagsisihan niya lahat ng nagawa niya kay Johan.

She's a bad grandmother. Ang akala niya na  pinaggagawa niya ay para kay Johan ngunit ang totoo ay hindi..para sakaniya lang lahat ng ito.

Three years passed by and everything went back to normal to the kingdom, they keep on striving, on fighting.

Sa isang baryo, malayo sa syudad, nakatira ang isang batang babae na magiliw magbasa ng libro. Pangarap niyang maging manunulat sakaniyang paglaki, makilala siya ng buong tao.

"Almira, hali nat kumain!" Tawag sakaniya ng ina. Ngayon ay nakaupo siya sa isang kahoy na paborito niyang tambayan noon palang, "Mamay na po! Susunod lang ako!" Hindi naman ito malayo sakaniyang bahay kaya walang problema ang kaniyang ina.

"Almira." Halos magulat si Almira ng may malamig na boses ang tumawag sakaniya, "Ay palaka ka Johan!" She pouted. Ang kaibigan niya lang pala.

"Happy birthday." May binigay ang batang lalake sakaniya, isang libro.

"Waaah! Thank you!" Nginitian siya nito.

"Tsk." Umiwas siya ng tingin, tinatago ang pamumula.

Pagbuklat ni Almira ng libro ay may isang papel na nahulog dito. Pinulot niya ito at sinuri, "Uy isang drawing." Hagikhik nito.

"Patingin." They looked at the drawing, Isang lalake at babaeng nakasuot ng makalumang pangkasal ang nakaguhit rito.

"Magkamukha kayo ng lalake!" Tumawa ang inosenteng Almira, "Kami rin!" Natutuwa niyang tinuro ang babae.

"Almira, may nakasulat sa likod." Saad ni Johan, they flipped the drawing at sabay nilang binasa ang mga kataga.

"Saang panahon, saang lugar, paghiwalayin man tayo ng kamatayan, matatagpuan din natin ang isa't-isa. - J.M"

THE END.

--

Clarification(s)

Guinevere is the familiar of Johansson. Kung mag o-observed, palaging nakadikit si Guin kay Almira because she's the spy of Johan. Pero kaibigan talaga ang turing kay Almira.

That's all~
See you in my next story! (If ever)

- ms. p ❣️