Chapter Seventeen

40 2 0
                                    


Chapter Seventeen is dedicated to Merielle Kim

Johansson's POV

"Sumuko ka na Arvi!" Nanggagalaiting tugon ko habang nakatitig kay Arvi, "Look around you...all of your companions are dead." Malamig kong sabi.

I found my memories, naalala ko na ang nakaraan. Alam ko na kung bakit ganyan makaasta si Arviano. Dahil pala sa nangyare noon.

"No never!" Umalingawngaw ang sigaw ng isang babae. Nanlaki ang mga mata ko ng makitang hila hila ng babaeng nakamaskara, specifically, Ling Xi Yi si Blythe.

"Blythe!" Lalapitan ko na sana siya ngunit pinigilan ako ni Nicolo, umiling siya. I frustratedly sighed. Alam ko, alam kong isang maling galaw ko lang ay mapapahamak na naman si Almira.

Nakapiring ang mga mata neto, ngunit walang kibo.

"Paano ka nakatakas? You're dead right?" Danielle hissed on Ling. "Do you think familiars are the second strongest to the King for no reason?" Ling smiled sweetly at hinagis si Blythe sa malamig na semento ng palasyo. I gritted my teeth.

We are inside the tower, where there is nothing but torches to light us, ito ang pinakamataas na lugar sa palasyo ng kadiliman.

"Bakit kayo nakapasok?" Arvin seemed to gain composure, "I made sure that the dark dimension is closed for the light people." He glared at the six people in front of him, especially me.

Lahat ng tauhan niya ay patay na, walang natira miski isa. Ang hari at reyna noon ay matagal na ring wala dahil sa pagkakaalam niya ay sinabotahe ito ni Arvin.

"I have my ways." I coldly spoke and took a glimpse of Blythe lying on the floor, "Dito na magtatapos ang labanan." I raised my hands and a sword appeared on it, the sword of Light and creation.

Arvin smiled creepily at ang sunod na ginawa niya ay sumurpresa sa aming lahat. "Try me and I'll kill her." He looks like he is out of sanity. Ang mga mata nito ay pulang pula at ang ekspresyon ay uhaw na uhaw sa dugo.

"You idiot!" Sinugod ko siya ng pagkabilis but before I could even land the sword on his heart, may sumangga sa aking atake.

"You can't hurt my master till i'm here."

Sasaksakin na sana niya ako ngunit isang sipa ang umabot sa kaniyang mukha.

"Master, are you okay?" Guinevere rushed over to my side at pumosisyon. "That thing goes the same for me, Ling." She raised her weapon.

"So the familiar of light and creation finally showed up?" Ling smirked, "I'd be glad to fight with you."

Nagsimula silang maglaban. Kay bilis ng kanilang mga kilos at para bang lumulutang na sila sa hangin. Tiningnan ko si Arvin na may binubulong kay Blythe. Nakangisi ito at tila ba nababaliw na. I clenched my fist.

Isang malakas na sabog ang pumukaw ng aking atensyon. Nakahandusay na si Guinevere sa sahig at nakataas na ang espada ni Ling, handang handa na itong saksakin.

"Ling no!" I shouted, "Ling!" Tumakbo ako papunta dito at pinigilan siya, "Ling, don't do this to yourself..." Napatingin siya sa akin, ang kaninang walang buhay niyang mata ay tila ba bumalik sa normal.

"Ling, you're not like this. You're normal.. remember? Ling..." I whispered at kita ko ang pagtatalo ng emosyon sakaniyang mga mata. May mga luha ng umaagos dito.

"Don't listen to him, Ling Xi Yi! Remember? You wanted to be powerful!" Arvin shouted.

"Ling, you're beautiful.. you deserved more.."

Nabitawan nito ang espadang kaniyang hawak hawak at humagulhol sa aking harapan. I knew the truth, he altered Ling's memory and gave her power to be his familiar. Pinilit lamang siya nito.

"You useless shit!" Arvin cursed. May mga tao pang dumating, at ang lahat ng ito ay galing sa liwanag.

"Sumuko ka na Arvin," Ani ko, "We can still work this out--"

"No! No!"

Ang mga smunod na pangyayare ay tila ba hindi makatotohanan. Arvin fished out the knife pocket in his coat and stabbed Blythe's chest.

"Fuck you Arvin!" Isang malakas na sapak ang binigay ko sakaniya. He was blown away to the other wall. The other light people grabbed him, he was fighting back, using his full powers but he was emotionally unstable kaya parang wala lang rin itong epekto.

He's not that strong, he knew that from the start.

"Blythe..." Inilagay ko ng dahan-dahan si Blythe sa aking hita. Tinanggal ko ang piring sakaniyang mga mata.

"Blythe...Almira.." I cried hardly when I saw how swollen her eyes were, "Baby, it's going to be okay." I caressed her cheeks, "Please hold on..malapit na ang tulong."

She's just an ordinary person now that's why I know the chances on losing her is bigger than before.

"Baby..Johan.." She smiled upon seeing me. My heart broke, she never knew how much I enjoyed that moments with her. She never knew that she's even married with me.

That time when a delivery boy delivers the invitation on her house, imbes na resibo ang kaniyang permihan, isa iyong marriage certificate. God, I didn't knew how fucked up I am till now. Dahil lang sa natatakot ako na baka maunahan ako ng iba, ginawa ko iyon.

"Jo...han..naalala ko na lahat." Umiyak ito habang may umaagos na dugo sakaniyang labi. Bakit nangyare na naman ang nangyare noon? Wala naman kaming ginagawang masama, we just want to be together! To be happy! But it ended like this again.

"Johan...masakit.." Humagulhol ito, naghahalo na ang dugo at luha naming dalawa ngunit wala akong pakialam. The musketeers are calling for help now, she'll be okay.

I kissed her forehead, "Johan, n-nakakatawa...I want to slap you..t-to cursed you...you and Guinevere," she bitterly smiled, "Para niyo na akong niloko.." I sob. I can't help it, why do I feel like I'm gonna lose her again?

"P-pero *cough* hindi eh...hindi ko magawang m-magalat..mahal ko kayo....mahal k-kita.." she laughed quietly, "Funny that I only realized it now...since the day I met you, as a child or not, there's this feeling...and it's l-love pala.." unti-unti ng humihina ang kaniyang boses. Kumakabog na ang aking dibdib, hindi ko nagugustuhan ang nangyayare.

"I love you, Johansson Mondriguez." Her eyes closed, "No! No...Almira, wake up.." I gently slapped her forehead and her cheeks, "Wag mo naman akong iwan ulit.." hindi na magkamayaw ang luha ko. Ngunit wala akong pakialam, "Help is on the way.."

Her lips formed a smile, "Shhh...*coughs* Johan, let me rest...let me sleep."

--

BOOM! La akong masabi basta cute si Darling Grace! < 3333333

Special mention sa lahat ng nagbabasa at magbabas palang.

(wag niyo po akong patayin please huhu)

Buti pa nag warning ako na "NOT A LOVE STORY" : 3 BWAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA

No questions so far...

Love you guys~

- ms. p ❣️

Saving You [COMPLETED]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon