Başta şunu söyleyeyim ki evet bende kabul ediyorum biraz kafam atıktı.
Altımda ki motora bunu yansıtmak istemezdim.
Ama benim canımı sıkan şey: 300 ün üzerine çıkıyorsun,
Açılı dönüşler, arabalar, makaslar...
Ondan sonra birileri çıkıyor, ben şehri terk etmişim.
Haklısınız şehrin içine doğru merkeze 300le girmeliydim.
Benim hatam bir daha ki sefere öyle yaparım.
Kafamı dinledikçe canım daha da sıkılıyor.
Bu yüzden hiç durmayan bir motorsiklet ya da yere hiç inmeyecek bir paraşüt yapmalılar.
Hiç dünyanın en tepesinden kendinizi aşağı bırakmak istediniz mi?
Ya da bir motorla hız limiti120 olan bir otoban da son hızla ilerlediniz mi ya da bunu istemez misiniz?
Ben istedim. Hepsini yaptım. Daha sonra kafamı dinlemek zorunda kaldım. Peki, kimi dinleyecektim. Kafanızın içindeki bu sesler kime ait. Hangisini mutlu etmeliyim.
Mutluluk, neydi ya...
