•
hiç öldürülmedim ben.
solgun başlığının fazlasıyla yetersiz kalabileceği gözaltlarına sahip oldum. gün geldi mosmor morardı, gün geldi şişti, açamadım. gün geldi kıpkırmızıydı; ağlama krizlerimi durduramadım.
bir gün her şey hafifledi, daha az ağlamayı başarabildim ve kendime bir hayat kurabildim. ama gözaltlarımdaki geçmişten kalan izler var ya, işte onlar hiç geçmedi.
param olduğunda bir kapatıcı aldım. fondöten kullanmam pek, makyajla işim bittiğinde yüzümü tertemiz temizleyip öyle yatağa giren üşenmezlerden değilim çünkü. ama kapatıcı sürerim. sivilceli ve siyah noktalıdır yüzüm, eski akne izleriyle doludur ama ben sadece gözaltlarımı kapatırım.
bugün geçmedi, dün geçmemişti; yarın belki hiç geçmeyecek.
belki de her şeye bir kapatıcıyla müdahale edebileceğim hayatım boyunca, ve aslında hiçbir şey iyileşmeyecek.
•
ŞİMDİ OKUDUĞUN
its snowing like its the end of the world
Non-Fictionyetersizliklerimin kafama parçalanan betonlar gibi indiği gün
