Ο κολλητός του αδερφού μου!💘

κεφάλαιο 28

[...]

Είναι 10 το πρωί και ξύπνησα από έναν δυνατό θόρυβο... κατεβαίνω τις σκάλες και βλέπω την Κωνσταντίνα να "σκουπίζει"

Β:Τι κάνεις παιδί μου πρωί-πρωί?

Κωνστ: Καθαρίζω... εσύ γιατί είσαι έτσι?

Β: Γιατί κοιμόμουν

Κωσντ: Μήπως είσαι άρρωστη?

Β: Βασικά μπορεί γιατί δεν νιώθω πολύ καλά

Κωνστ: Ίωση θα είναι

Β: Μπορεί... αλλά πονάει η κοιλιά μου...και ψήνομαι στον πυρετό...και μου έρχεται και να ξεράσω...

Κωνστ: Γαστρεντερίτιδα

Β:Που σου γαμώτο

Κωνστ:Μην φτύνεις και κολλήσουμε και εμείς

Β:αι παράταμε

Κωνστ: Πήγαινε να ξαπλώσεις

Β: Αυτό θα έκανα

*κουδούνι*

Β: Άνοιξε εγώ πάω πάνω

Κωνστ:Οκ

Ανεβαίνω τις σκάλες και ξαπλώνω στο κρεβάτι μου... βάζω θερμόμετρο και περιμένω να χτυπήσει... πάνω που πάει να με πάρει ο ύπνος... μπουκάρει κάποιος στο δωμάτιο μου...

Σωτ:Πως είσαι? πονάς? έχεις πυρετό? πόσο πυρετό έχεις?θες να σε πάω στον γιατρό?

Β:Εεεε τι το πέρασες εδώ μέσα και μπουκάρεις έτσι στάνη με πρόβατα?

Σωτ: Σόρρυ

Β: Έξω... ΤΏΡΑ

Σωτ: Καλά λέγε ότι θες εγώ θα κάτσω εδώ δίπλα σου

Λέει και πάει και κάθεται στην καρέκλα του γραφείου μου

Β:Για ζουρλομανδύα είσαι... καληνύχτα...

Σωτ:Μα δεν είναι νύχτα

Β: Καλημέρα

Σωτ: Είναι μεσημέρι

Β: ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ

Σωτ: Καλά μην φωνάζεις

Β: Άντε πήγαινε κάτω

Σωτ:Θα κάτσω να σε προσέχω

Β: Όχι που θα έχανες ευκαιρία

Σωτ: Βάλε θερμόμετρο

Β:Με έχεις πρήξει...

Σωτ: Βάλε είπα

Β: Καλά

Βάζω θερμόμετρο και περιμένω να κάνει τον χαρακτηριστικό ήχο...

Β:38,9

Σωτ: πάω να σου φέρω αντιπυρετικό

Β: Γιατί δεν λες ντεπόν?