It's been two months since we started filming our new movie. So far, okay naman. The production is good, everyone is approachable--uh, well of course, except for one person.
"Hi, Viki!" speaking of the devil.
"How many times do I have to tell you--"
He cut my words. "--not to call you by your nickname? Oh, come on. Friends na tayo, 'di ba?"
I rolled my eyes heavenward. "Friends my ass."
"Oo nga pala, boyfriend mo ako." Mingyu winked and laughed as he ruffled my hair, which annoys me a lot. Feeling close na talaga ang isang 'to.
I was about to remove his hand on my head when he pulled me close to him. My eyes widened as I tried to get away from him, but he still manage to stand still kahit na todo ang hila ko sa katawan ko palayo sa kaniya.
"Staffs are watching." he whispered in my ear. Agad akong napahinto sa pagkawala mula sa hawak niya.
I swear, chills crept into my spine nang maramdaman ko ang hininga niya sa tenga ko. His voice is soothing, I can compliment him for that. Pero hindi ko pa rin makuhang maging mabait sa kaniya nang totoo, 'yong hindi fake at acting. I don't think so that time would come, when I can naturally act kind to him. I just feel like he's still a mystery to me.
"Shooting's over! Thank you everyone!" sigaw ni Direk. Hinihintay nalang naman namin na matapos i-shoot ang last scene para ngayong araw for us to go home.
Upon hearing the announcement, Mingyu immediately grabbed me away from the venue.
"Hoy! Kanina mo pa ako hinihila, ah! Ang sakit kaya!" hindi ko na napigilan ang pagsigaw ko nang medyo makalayo na kami sa production.
"Ito naman. Makisama ka naman minsan." pabiro pang sagot ni Kim Mingyu.
I scoffed at him. Pinaiinit talaga nito ang ulo ko. "Bakit ba kasi dikit ka nang dikit sa akin? 'Kala mong sanggol, dedede ka ba?" dire-diretsong sabi ko.
His ears went red. Embarrassed, I guess?
Tumikhim siya at hindi nakawala sa paningin ko ang pagpipigil niya ng ngiti dahil lumabas pa rin ang mga pangil niya kahit saglit lang at kahit anong pigil niya.
"So, ano nga?!" nakapamaywang kong tanong sa kaniya.
"Excuse me. Are you two having a quarrel, perhaps?" a woman came out of nowhere.
Nawala ang pagkakunot ng noo ko nang makita ang staff. I faked a smile, 'yong mapapaniwala siya kahit acting lang. Magaling yatang artista 'to.
"Of course, we're not. I'm just trying to deliver the right emotion for my scene tomorrow." I smiled sweetly at her. Tinitigan ko rin si Mingyu para naman tumulong siya kahit konti.
At dahil dakilang "pro" actor siya, nakuha niya naman ang gusto kong iparating sa mga titig ko sa kaniya.
"Yep. We're just rehearsing. Don't worry." dagdag naman ni Mingyu.
The staff felt relief as she giggles. "I thought my ship is sinking. I have to go, see you guys tomorrow!" she said and wave a goodbye.
Binalik ko ang paningin ko kay Kim Fucking Annoying Mingyu. I glared at him while crossing my arms. "See?"
"What? It's not my fault na ang lakas ng boses mo kaya nakaagaw tayo ng pansin ng staff." Mingyu blurted out. I frowned even more, with furious eyes. "Ayon ang punto ko kung bakit ako dikit nang dikit sayo this past few weeks. They are suspicious about the sudden revelation of our relationship. Iniisip nila ngayon na fake 'to."
"Bakit? Hindi ba?"
His expression softened. His wild eyes tamed. Nawala nga ang galit niya pero parang napalitan naman ng ibang emosyon. Disappointed? Sad?
Or hurt?
Totoo naman ah? We're just faking it all. If I know, pati ang pakikitungo niya sa akin ay fake. He's more like of himself doon sa iamrin username sa IG.
"Alam mo--nevermind. Umuwi ka na. Hindi kita maihahatid ngayon. Good night." Mingyu said before turning around and walked away.

BINABASA MO ANG
Yes or Yes? • kim mingyu [COMPLETED]
FanfictionVictoria Kang is a Korean-American, famous actress in Hollywood. She was given a task to film a movie with the oh-so-handsome K-Actor Kim Mingyu from South Korea. What will gonna happen next? - epistolary - narration - Kim Mingyu Fanfic