Helü bu kitap ilk kitabım ama olsun ben olsam okurdum bence sizde okuyun
____________🖤🖤
Buraya tıkılmamın üzerinden 4 gün geçmişti ama abimlerden ses seda yoktu, kesin korkudan akılarını kacırmışlardı...
Onları çok özlemiştim ve bunu şuan odada bulduğum kahıda onları çizerken daha iyi anlıyordum.
Resmi bir kenara bıraktım ve ayağa kalkıp salona doğru yürüdüm, bu küçük eve alışıyordum kim bilir burda daha ne kadar süre kalıcaktım.
Korumalardan biri her gün belli saatlerde bana yemek getiriyordu aç değildim susuzda değildim ama yalnızdım...
Kendimi sandalyeye bıraktım ve geriye yaslanım nefesimi dışarıya doğru verdim.
Birden kapı pat diye açılınca hızla yerimden sıçradım.
Kafamı kapıya çevirdiğimde ise kocaman gözlerle kapıyı yavaşça kapatmaya çalışan ufak kıza bakıyordum.
Tahminen 6-7 yaşlarındaydı ve siyah saçları masmavi gözleriyle aşırı uyumlu duruyordu. Gülümseyerek kafasını benim olduğum tarafa çevirdiğinde birden elindeki anahtarı yere düşürdü. Ağzı bir karış açılmış şaşkın şaşkın bana bakıyordu.
"Merhaba?" Dedim sesimi nazik çıkarmaya özen göstererek ama günlerdir o kadar çok bağırmıştım ki artık sesim çatallaşmıştı.
"Sende kimsin ve benim saklanma yerimde ne işin var " dedi yere eğilerek anahtarı almış kapıyı kilitliyordu, işte fırsat bu fırsat efsun!
Hızla ayağa kalktım ve yanına yaklaştım ben yanına gelince hemen iki adım geriye gitti ve anahtarı bıçakmış gibi bana doğrultu.
"Beni buraya yukarıdaki kötü ama yakışıklı adam kilitledi ne olur yardım et bana burdan çıkar beni" gözlerim dolmuştu ailemi özlemiştim ve burdan hemen defolup gitmek istiyordum.
"Dayımdan mı bahsediyorsun yoksaaa, ama o kötü biri değilki o bir süler kahraman hemde Spiderman!" Gözlerini belertmiş bana bakıyordu.
"Dayınmı! O canî adam senin dayınmı buna inanamıyorum, o kötü bir adam lütfen Spidermana hakaret etme" hızlı hızlıkonuşuyor bir elimlede gözyaşlarımı siliyordum...
Bana doğru yaklaştı ve minacık elleri ile gözyaşlarımı sildi. "Ağlama abla dayım sana ne yaptı ki dövdümü seni!!" Gözleri yine kocaman olmuştu ve eğer şuan moralim bozuk olmasa onu bağrıma basmak isterdim çok güzeldi...
"Hayır dövemez o beni ama beni ailemden ayırdı bak beni burda zorla tutuyor ne olur çıkar beni burdan "
Minick kaşları çatıldı ve bana yaklaşarak yanağımı öptü,elimden tutarak kapının kilidini açtı ve o minacık elleriyle beni tutup peşinden götürmeye başladı ben ise o hapishaneden çıkabildiğim için sevimçten ağlıyordum.
Kitaplığın oraya kadar hızla çıkmıştık ufak kız kapıya yaklaştı ve parmak uçlarında uzanarak kitabı ileriye doğru hareket ettirdi ve kapı açılınca kafasını odananın içine doğrultup kimse varmı diye kontrol etti...
"Dayım bana alt katta inme dedi ama ben kendi evime yinede geldim en son orada başka bir abi olduğu için gittmemi istememişti ama ben dinlememiştim, bak bu yarayı o abi yaptı" boynunda uzun bir kesik yarası vardı ve kesinlikle izi kalıcaktı...
Kız benim sesiz kalmamı yanlış anlamış ve benden bir iki adık uzaklaşmıştı
"Sendemi o abi gibi burdan kaçmak için beni kesiceksin, yapma lütfen canım çok acımıştı ve işe yaramamıştı dayım adamı öldürdü" gözyaşları yanaklarından hızla akarken korkuyla bana bakıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Abimin Düşmanı Sevdiğimdir
Ação5 yıl sonra: Abim mafya, babam mafyaydı, bende dedimki bari sevdiğim ve evleneceğim kişi mafya olmasın... Sevdiğim kişide mafya. Beni kaçırdı kaçmaya çalıştım ama o her seferinde beni buldu. İyiki buldu. Boklca aksiyon yaşadım hayattım boyunca ama...
