එයා නොදැක...
එයාගෙ කටහඬ අහන්න නැතුව....
අවුරුදු තුනක් ගෙවුනා....
මම ජීවත් උනේ ඔහේ....මට අරමුණක් නෑ....ලොකු බලාපොරොත්තුවක් නෑ....එයාගෙ ඈත් වීමත් එක්ක මිහික වෙනස් උනා....
කැම්පස් ආවා... අම්මගෙ කටේ බලේට....
මෙඩිකල් ෆැක්ල්ටියෙ දෙවෙනි අවුරුද්ද....කරන්නන් වාලෙ කරනව...අනිත් අය ජීවිතේ විඳිනව....ඒත් මම තවම එයා දාල ගිය තැන නැවතිල විඳවනව....
මං ආදරෙයි...තාමත් මගෙ මුලු හිතේම ඉන්නෙ එයා විතරයි....ඉස්සරහටත් එහෙම වෙයි....මං ආදරේ කරේ එක්කෙනාටයි....ඒ මගෙ අවී....අවී විතරයි...
ඔයාල කියයි ඇයි දාල ගිය එකා මත්තෙම නැහෙන්නෙ....අලුතෙන් ජීවිතේ පටන් ගන්න පුලුවන්නෙ කියල....
කියන්න ලේසියි....ඒත් කරන්න අමාරුයි....අවංකව ආදරේ කරපු මට කොහොමත් අමාරුයි....
එයා මට හම්බුනේ මගෙ ජීව්තේ හොඳම කාලෙ....එයා මාව දාල ගියෙත් මගෙ ජීවිතේ හොඳම කාලෙ...
ටිකෙන් ටික පුරවලා කඳුළු බිඳු දෑසේ...
වරම් නැති කලා යලි හිනැහෙන්න
ආයේ...
විඳින්නට තියෙද්දිත් සොඳුරු තැන්
ප්රේමේ...
නුඹ මාව ඇඬෙව්වෙම මගෙ හොඳම කාලේ....( උපුටාගැනීමකි )
𝒯ℴ 𝒷ℯ 𝒸ℴ𝓃𝓉𝒾𝓃𝓊ℯ𝒹
YOU ARE READING
ප්රේමය නම්
Short Storyසදාකාලික මතකයක මාව හිරකරපු... මගේ පළවෙනිම වගේම එකම ආදරේ... මගෙ අවී... මං ආදරෙයි.... එදත් අදත් හෙටත් හැමදාටමත්.... ___________________________________________ ප්රේමය නම් අවීන් × මිහික Start - 2023.05.03 End - 2023.05.03