"ඩොක්ට මිහික....ලොකු කල්පනාවක් වගේ...."
නර්ස්ට හිනාවක් දුන්න මං ආපහු බැලුවෙ මගෙ වෙඳගිල්ලෙ දිලිසෙන සිල්වර් රින්ග් එක දිහාව....
කලයක් මගෙ මේස ලාච්චුව මුල්ලෙ තනි රැක්ක මුද්ද ආපහු මගෙ ඇඟිල්ලෙ දිලිසෙනව....එයා නැතත් මං තාම එයා එක්ක....තාම නෙවෙයි හැමදාටම....
මහරගම අපේක්ශා රෝහල....මං වැඩ කරන තැන....මම ජීවත් වෙන තැන....
අවුරුදු අටක් ගෙවිලා....මගෙ අවී මාව දාල සදහටම ඇස් පියාගෙන මේ වෙද්දි අවුරුදු අටක් ගත වෙලා....
අද මං ඉන්න මේ තැනට මාව ගෙනාවෙ මගෙ අවීගෙ මතක වගේම අවීගෙ ඉල්ලීම....
ඇස් පියාගන්න කලින් අමාරුවෙන් වචන ගැට ගහන් එයා කීව දේ....මට මතකයි...මට අකුරක් නෑර මතකයි....
ක...වද....හරි....ලො..කු....දොස්..ත..ර මහත්......තයෙ.....ක්....වෙන්න....ම්...
මගෙ.....මිහී.....ඉතිං ඒ ඉල්ලීම මං ඉශ්ට කරා....දහස් ගානක් පිලිකා රෝගීන්ට ජීව්තේ දෙන්න මහන්සි වෙන වෛද්යවරයෙක් මම අද....
මට එදා එයාව බේර ගන්න බැරි උනා....ඒත් අද ගොඩක් දෙනා මං හින්ද සුවපත් වෙලා....
මගෙ අවී....ඔයාගෙ මිහී දැන් ලොකු දොස්තර මහත්තයෙක්....
ඔයා බලන් ඉන්නවද....
සදාකාලික මතකයක මාව හිරකරපු....
මගෙ පලවෙනි සහ එකම ආදරේ....
මගෙ අවී.....
මං ආදරෙයි....
එදත් අදත් හෙටත් හැමදාටමත්....
The End
❤️❤️❤️

YOU ARE READING
ප්රේමය නම්
Short Storyසදාකාලික මතකයක මාව හිරකරපු... මගේ පළවෙනිම වගේම එකම ආදරේ... මගෙ අවී... මං ආදරෙයි.... එදත් අදත් හෙටත් හැමදාටමත්.... ___________________________________________ ප්රේමය නම් අවීන් × මිහික Start - 2023.05.03 End - 2023.05.03