Siyah Beyaz Aşk

Mutlu Son/26

E: Doğan, size bir şey olursa ben yaşayamam. Lütfen çok dikkatli ol.
D: Birlikte eve geleceğiz sevgilim. Bana güven.
E: Size bir şey... (bayıldı)
D: Aşkım! Ender!

Bir sure sonra Ender kendine geliyor ama yanında Doğan yoktu.

E: Ezgi, Doğan nerede?
Ezgi: Çıkmış efendim.
E: Anladım. Sen kapıya bak.
Off... Allah'ım bize yardım et.

Y: Ender!
E: Yıldız! (sarıldı)
Y: Nasılsın?
E: Nasıl olabilirim ki? O kadar korkuyorum ki...
Y: Anlıyorum seni ama Doğan elinden geleni yapacak. Her şey iyi olacak.
E: Umarım.

X: Bak bak Doğan.
D: Çocuklarım nerede?
X: Ama acele etme canım. Biraz konuşalım.
D: Seninle konuşacak hiç şeyim yok. Sadece çocuklarımı istiyorum.
X: Madem bu kadar istiyorsun.

M: Baba!
A: Baba!
D: Korkmayın tamam mı? Korkmayın.
Bırak onları. Bu mesele sen ve ben arasında.
X: Doğru söylüyorsun. Bizim aramızda.
Ama senin yüzünden kardeşim oldu. Sen de öleceksin.
D: Onun ölümüyle ilgili bir şey alakam yok.
X: Yalan söyleme. Senin yüzünden ihtar etti.
D: Hadi öldür beni. Sadece aileme rahat bırakacaksın.
X: Elveda Doğan!

2 saat sonra

E: Nerede kaldılar yaa?
Y: Sakın ol. Birazdan gelecekler.
Kapı çaldı.

Melisa koşarak evine giriyor.

M: Anne!
E: Aşkım! (sımsıkı sarıldı) Prensesim benim.
Iyisin değil mi?
M: Iyiyim anneciğim.
A: Anne!
E: Bebeğim! Gel. (kucağına alıyor) Mis kokulum benim.
Siz burada biraz bekleyin tamam mı?
Dönüyorum.
M: Tamam.

E: Doğan nerede?
Mehmet: Ender... Doğan...
E: Doğan nerede?
D: Ender!

Ender Doğan'ı görüyor, ona doğru koşuyor ve kucağına atlıyor. Doğan onu döndürmeye başlar.

E: Sana bir şey oldu sandım.
D: Iyiyim sevgilim. Kabus bitti. O adam öldü.
E: Gerçekten mi?
D: Gerçekten. Ben sana söz verdim her şey çok güzel diye. Bak sözümü tuttum.
E: Tuttun. Seni çok seviyorum.
D: Ben de seni çok ama çok seviyorum. (öpüştüler)

Iki ay sonra

E: Aşkım! Hoş geldin.
C: Hoş bulduk abla.
D: Caner hoş geldin.
C: Hoş bulduk enişte.
E: İtalya nasıldı?
C: Çok güzeldi.
E: Çok sevindim.
C: Bir sürprizim var.
E: Neymiş bakalım.
C: Sevgilim Deniz
Deniz: Memnun oldum Ender hanım.
E: Ben de öyle. Eşim Doğan.
D: Hoş geldiniz.
Deniz: Hoş bulduk.
M: Dayım gelmiş.
C: Prenses! (sarıldı)
A: Dayı!
C: Paşam! (kucağına alıyor)
M: Bu abla kim?
Deniz: Merhaba! Deniz ben. Sen Melisa olmalısın. Dayın sende çok bahsetti.
Sen de Ateş. Dayın dediği gibi çok yakışıklısın.
E: Buyrun sofraya.

Akşam

E: Inanmıyorum yaa... Resmen sevgili yapmış.
D: Aşkım, sen biraz kıskanıyor musun acaba?
E: Yok canım. Ne kıskanması.
D: Ender, kardeşin mutlu olmaya hak ediyor. Eğer Deniz onun için doğru kişi buluyor o zaman bırakalım.
E: Haklısın galiba.
M: Biz geldiz. Birlikte uyalım mı?
E: Tabi ki aşkım. Gelin bakalım.
A: Anne!
E: Söyle bebeğim.
A: Seni çok seviyorum.
E: Ben de seni çok seviyorum.
M: Beni de mi değil mi?
E: Tabi ki pamuğum. Ikisinde çok seviyorum.
D: Beni ne kadar çok seviyorsun?
M: Babam bize kıskanıyor galiba.
D: Hiç alakası yok.
E: Seni her şeyden ve herkesten çok seviyorum sevgilim.
D: Ben de seni çok seviyorum bebeğim.

Çocuklar uyuduktan sonra birbirlerine gözlerini içinde baktılar ve ellerini birleştirdiler.

E: Iyi ki hayatımdasın!
D: Iyi ki hayatımdasın! (öpüştüler)

SON