Dikur heneza kish qene dikushi,
Kish pasur nje jete,
E sot neper rruge zhvatet,
Pa ditur se cfare e pret.
Dikur kish qene vajza e dikuj,
Kish patur dhe nje vella,
E sot endet neper rruge,
Pa pasur me asgje.
Jeten e kishte pasur plot lule ,
Se lule ishin femijet e saj,
Ajo tashme i ka humbur,
Dhe zotit i lutet per ta.
Prandaj me degjo o diell,
Dhe ju o yje me rralle,
Se ju pa henezen e ndritur,
Jeni si djajt ne parajse.
Me degjo dhe ti o diell ,
Qe mban veten per te larte,
Mos harro se heneza e vogel,
Ty te vjell te zhvat cdo nate.
