Güneş / Gerçek Ailem

7- Dostluk Bağları

Selammmmm  nasılsınız
Ben çok iyiyim attığım bölümlerin okunma oy ve yorum sayıları arttı. Bunun için çok teşekkür ederim. Ve uzun zamandır bölüm atamadığım için özür dilerim sınavlar, proje ödevleri, olacak şiir dinletisi için ezberlemem gereken şiir ve ek olarak okulda düzenlenen münazara dolayısıyla bölümler yazamadım. Ama yaz tatili yaklaştı o zaman bölümler artar merak etmeyin. Seneye 8 olduğum için yazında çalışacağım ama burayı çok boşladım ve artık bpşlamayı düşünmüyorum. Okuduğunuz için teşekkür ederim ve bölüme başlayalımmmmmm.

Oy atmayı ve yorum yazmayı unutmayınnnnn.

Yemeğe oturmuştuk. Herkes bugün moralimin biraz düşük olduğunu fark etmişti. Bunu da ilk olarak dile Melis getirdi.

- Kanka iyi misin? Moralin düşük gibi.
Demişti. Diğer kişilerden de onaylar mırıltılar gelince anlatmaya hazırlandım.

- İlk öncelikle lafımı kesmeden dinleyin ve sorularınızı sona saklayın.
Demiştim takımın ve Ayça Ablanın gözleriyle onayladıklarını görünce anlatmaya başladım.

- Ben bebekliğimde karıştırılmışım, doğduğum hastane de dün bizi aradı ve bunu söyledi. Hastanede farklı bir aile vardı ve DNA testi yaptırdık. Sonuç olarak onların kızıymışım ve onlarla yaşamama karar verildi. Diğer ailem kendi kızlarını istedi bende mecbur olarak gerçek ailemde yaşıyorum.

Anlattığımda takıma ve Ayça Ablaya bektım hepsi şok içinde bana bakıyordu. İlk ağzını açan Ebru oldu.

- Kanka biliyorsun çocuklığumızdan beri ailem seni çok sever eğer sana bir şey yaparlarsa hemen bize gel.

Dedi. Bende ona öyle bir baktım ki anlaştık gözlerimde ne geçtiğini bilmiyorum ama o beni anlamıştı. Herkes kalktı ve bana sarıldı bende onlara sarıldım. Biz böyle bir takımdık ne olursa olsun birbirimizin arkasındaydık ve görünmez bir bağla bağlanmıştık. Bu görünmez bağda birbirimize duyduğumuz sevgiydi.
Bu voleybol kursuna başlayalı 3 ay olmuştu ama benim ailem bu takımdı.
Ailem olmasa bile aile sevgisini burada alırdım. Ebru benim herşeyimdi her zaman yanımdaydı , Melis en kötü zamanım da bile beni güldüren sayılı kişilerdendi, Ayşe bana her zaman annelik yapmıştı ve her derdimi dinlemişti, Zeynep ne kadar yeni katılsa da takımın bebeği olmuştu hepimizi güldürürdi, İsra ve Sena  hepimize abla gibi davranır ve tüm sorumluluğu ikisi taşımaya çalışırlar ne kadar zorluk olursa olsun bize yansıtmazlardı , Göksu içine kapanık bir kızdı ama bizim yanımızda en çılgınımızdı ve bize hep moral sağladı. Ve bizi her zaman bir arada tutan Ayça Abla. Hepimiz bir gün bu kapıdan girmiştik ve o andan beri birbirimize bağlanmıştık. Bizi bir araya getiren büyük kulübün adı da BeşiktAŞK tı. ( yazar kesinlikle fanatik Beşiktaşkın değil kesinlikle.) Biraz daha vakit geçtikten sonra emeklerimiz yemiş ve dağışmıştık.

Bölüm sonuuuu
Nasıldıııı
Çok uzun yazmadım geçiş gibi oldu diğer bölüm kafamda var çok güzel bence neyseeeee görüşmek üzereee.

Yazım yanlışlarını belirtin lütfen.

Öpüldünüzzz😽😽😽😽