Kitabın tüm hakları şahsıma aittir, en ufak bir çalıntı söz konusu olduğunda derhal yasal işlem başlatılacaktır!!
🕷🕊
İspanyol bir mafyanın, masum bir Türk kızına bağımlı olma hikayesi.
🇹🇷🇪🇸
Una Turco hizo lo que el Demonio no pudo.
+18 sahn...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yanlış Kişinin, Yanlış Portresi."
"Ahhh! Mi niña hermosa... (Ahhh! Benim güzel kızım...) "
Kafamı kaldırdım ve kulağımda ki kulaklığı öğretmenimi daha iyi duyabilmek için çıkardım.
"Siempre me sorprendes. (Beni her zaman şaşırtıyorsun.) "
Elimde ki fırçayı mavi boyaya biraz daha buladım ve sadece teşşekür etmekle yetindim.
İçimden yanımdan uzaklaşması için saniye sayarken o inatla biraz daha kaldı ve nihayet başka birisinin seslenmesiyle yanımdan uzaklaştı.
Bu dersimin öğretmeni 50'li yaşlarının sonuna gelmiş kibar bir beyefendiydi. İspanya'ya ilk taşındığım ve derslerine ilk girdiğim zamanlarda kendisiyle güzel bir muhabbet yakalamıştık ama artık ondan kaçacak delik arıyordum.
Çünkü kendisi bana sarkıntılık etmekten ders işleyemiyordu. Benimle kafayı bozmuştu.
Şuana kadar ufak temaslarını, dilinden dökülen aşk sözcüklerini veya resmime yardım etmek amacıyla yaptığı bütün yanaşmalarını göz ardı ettim.
Fakat biraz daha ileri giderse kafasını tuvalden içeri sokacaktım o ayrı.
Adımı koca İspanya'da doğru telaffuz eden tek kişi olabilirdi.
Aslında herkes düzgün söylüyordu ama Aia söylediği zaman sanki bir kendim gibi bir Türk ile konuşuyormuş hissine kapılıp mutlu oluyordum. 1 yılı aşkın süredir buradayım ve memleketimi gerçekten özlemiştim. Burda pek fazla Türk olduğu da söylenemezdi.
"¿Qué deseas? (Ne istiyorsun?) "
Diye sordum. Önümde ki mor boya kutusunu yeşil gözleriyle işaret etti. Ona uzattım.
Ağzını oynatarak teşekkür etti.
Bende önüme döndüm ve çizdiğim resme bir göz attım. Daha doğru boyadığım tuvalime. Görsel sanatlar küçüklüğümden beri hayalimdi. Şimdi ise o hayali yaşıyordum. 24 yaşıma yeni basmıştım ve üniversiteyi burada okumak beni ekonomik anlamda biraz zorlasada hayatımı seviyordum. Bu sene son yılımdı ve öğrenciliği bitirmiş olsamda bu okulda iş için kalmaya devam edecektim. Bu benim için büyük mutluluktu.
Ömür boyu ihtiyacım olan tek şey bir kağıt ve kalem olabilirdi. Aç ve susuz bile yaşayabilirdim ama sanatsız ve resimsiz yaşayamazdım.
