Söyle Bana Demonio

|5.Bölüm|

Bundan sonra ki bölümlerde İspanyolca konuşmalar eklemeyeceğim. Ellerim kırıldı Google translate-wattpad arası mekik dokumaktan.
Bölüm esnasında ekstra bir durum olursa türkçe konuyor bunlar diye yazarım. Onun haricinde full İspanyolca konuşuyorlar.

"Benimle Kalıyorsun."

Gözlerimi açmadım.
Uyandım, bilincim yerine geldi ama göz kapaklarım birbirinden ayrılmadı. Çünkü buna bile enerjim yoktu. Bütün vucudüm bitkin ve yorgun düşmüştü. Hatta kendimi o kadar kötü hissediyordum ki ölüm ve yaşam arasında sallanıyorum bile diyebilirdim.

Sanırım cidden ölüyordum.

Ama en azından istediğim gerçekleşmişti. Kaçmadan evvel öleceksem bu Demonio denen adam karar verdiği için değil, kendim sebep olduğu için olacak demiştim ve olmuştu.

Bir bakıma yine onun yüzündendi ama sonuç olarak kendim ölüyordum o yüzden görev başarılı.

"Gözlerini aç artık aşkım..."

Başımda ki naif ses ile yattığım yerde irkildim.

Saniyeler sonra baş parmaklar göz kapaklarıma değdi ve gözlerimi araladı.

İlk onu gördüm. Alnına dökülen siyah ipek gibi saçlarını, merakla çatılmış kara kaşlarını, yüzünü çevreleyen kirli sakallarını. Her daim jilet gibi bir takım elbise, kaliteli ve bakımlı kıyafetler giyerdi ama bu sefer üzerinde sadece iri bedenini sarıp sarmalayan dar, düz kısa kollu bir tişört vardı.

"Günaydın... "

Dedi tekrardan. Gülümsemiyordu ama nazikti.

Gözlerimi kırpıştırdım ve benden uzaklaşıp hemen baş ucumda ki sandalyeye oturmasını izledim.

"Bir şeyler yemelisin. Bunu banyo yapmadan önce mi yapmak istersin yoksa sonra mı? "

Birkaç saniye beynim İspanyolca kelimeleri kavramaya çalıştı.

Midem kara bir toprak çukuru gibiydi. Hiç bir şey yemek istemiyordum her şey bana zarar verecek gibiydi.

Tuvalet.

O an sadece tuvalete gitmem gerekiyordu.

Yattığım yerde ellerimi çarşafa bastırarak başımı ardından da bedenimi kaldıracaktım ki Demonio ben bunu yapmaya yeltendiğim anda ayağa fırladı.

Beni belimden nazikçe tuttu ve yatakta dikleştirdi.

"Ne oldu? "