Gün:5
Jihyunnie_
Selaam.
Hayır hayır hayır hayır.Saçmalıyorum değil mi?Yapmamalıyım.Yapmamalıyım.
Yani.Of.
Yapmayacağım.
O kadar korkağım ki yapabileceğim tek şey şuan bu yataktan kalkıp tuvalete gitmek ve sadece ağlamak.
Minho'nun uyuduğuna emin olduktan sonra kalkıp tuvalete gittim.Sabah ağladığım yere yine oturdum.Bu sefer daha çaresizdim.Çok çaresiz.Kapkaranlık bi odanın içinde oturup düşünüyordum.Bütün olanları.Hayatımın başından beri yaşananları.
Saçmalıklarımı.İçimden birileri çığlık atıyordu.Ne sessiz ne sesli.Yinede kimse duymamıştı.Ben bile duymamıştım kendimi.
Zamanı gelmişti.Tüm korkularımla yüzleşmem lazımdı.Ahahahaha.Artık o zaman ne düşündüysem.Benim gibi bir korkak,salak,aptal,tembel biri bu eylemi her ne kadar yapabilecekse.
Ani bi cesaretle gözyaşlarımı silip tuvaletten çıkmıştım.Sonraysa odaya geri gitmiştim.Bu sefer ise tüm korkularım sanki karşıma dikilmiş gibi -aslında tüm korkularımı oluşturan- Minho vardı.
"Ağladın mı?"
Al Hyunjin.Tüm korkuların karşında.Yüzleş artık ne kadar yüzleşebileceksen.Aptal.
Cevap vermeden yatağıma geçtim.Gözlerim dolmuştu ama ağlamamıştım.Ancak şuan bana bir söz daha söylese tüm gözyaşlarımı boşaltabilecek kadar ağlayacaktım.Sırtım hala Minho'ya dönüktü.
"Daha ne kadar böyle olacağız Hyunjin."
Konuşma işte konuşma!Ne diye konuşuyorsun ki.Sen kafayı mı yedin Hyunjin.Suçu ne diye ona atarsın.Sen demedin mi korkularımla yüzleşicem diye!
Yine başladım o lanet gözyaşlarımı dökmeye.
"Hyunjin.."diyip yanıma geldi.
"Git."
"Ne diyosun sen ya?Sen burda ağlarken senin sadece kuzenin olarak yanında olmak istiyorum.Ondan dolayı bana bidaha git falan deme."
"Kuzen mi?Sen benimle dalga mı geçiyorsun?!"
"Ya ben napıyorum ya?Cidden soruyorum ben napıyım Hyunjin.Yanında olmak istiyorum bana diyosun ki,bana bir kuzenden daha fazla değer ver.Sabah bana dedin ki biz sadece kuzeniz,ben şimdi sana dedim ki kuzenin olarak yanında olmak istiyorum bana ne kuzeni ya diyosun.Ne istiyorsun benden.Söyle.Gerçekten ne istersen yapıcam.Beni nasıl görmek istiyorsan öyle olucam.Söz."
"Seni görmek istemiyorum.Ya bi çık git hayatımdan ya.Seni her gördüğümde acı çekiyorum ben biliyor musun bunu?Ben sensiz bi hayat istiyorum artık içinden senin olmadığın bir hayat.Git.Sadece git tamam mı."
"Hyunjin.."
"Ben senin benden bu kadar nefret etmen için ne yaptım?"
Cevap veremedim.Dilim buna yetmedi.Dilim yetseydi cevap verebilecektim sanki.
Oda tanımıştı beni.Cevap vermeyeceğimi bildiği için yatağına gitmişti.Bense hala sessizce ağlamaya çalışıyordum.Salak mıyım ben?Daha demin söylediklerimden sonra niye ağlıyorum.Ben istedim sonuçta onun hayatımdan çıkmasını.Bu gecede böyle bitecekti.Sessiz.Sadece sessiz.Tam bu gecenin bu kadar sessiz biteceğini düşünürken telefonuma bildirim geldi.
