Eveet kolay olmadığını söylemiştim sizlere.1 saatlik telefon konuşmasında ' beni bırakıyomusun,yapma ne yaptım ben sana bak senin için her şeyi yaparım'gibi masum cümleler döndükten sonra son kelimem bitsin oldu zaten bundan sonra başladı curcuna.
O kelimeden sonra batı yine kendini kaybeder gibi konuştu yine tehdit tarzı konuşmalar aşağı inicekmişimde konuşcakmışız yok bu burda bitmezmiş falan akşam vaktinde sallıyor yine bana yarın gündüz vakti konuşmaya ikna ettim ve buluştuk.
Önceden buluştuğumuz yere götürüyo beni pek kimse yoktur orda bir kreş
-Nereye gidiyoruz? Ne konuşcaksan burada konuş
- Yürü dedim sana delik deşik ederim seni burada
-Ne diyorsun sen ya ne saçmalıyosun ?
-Demek beni bırakıyosun başkalarıyla birlikte olcaksın ben sevdim bunları hakettim değil mi? Yürü çabuk
- Seni sevmiyorum batı lütfen bırak bitsin burada
Bu tür bir diyalog geçti aramızda gidene kadar geldik oraya sonunda
Bana diyor ki anneni ara ya sen ya ben ölücez bugün ben böyle yaşayamam altıma sıçtım hemen telefonu alıp kapattım elinden.Hayatımda en korktuğum sahneydi çok değil 1.5 ay önce oldu bu olay.Beline bıçak koymuş gerizekalı kaçmaya çalıştım arkamdan koşup yakaladı.Ağlayıp konuşmaya başladı.Ben ona en büyük kötülüğü yapmışım peşimi bırakmazmış dikkat etcekmişim kendime.
Bende korkudan mı ne ağlamaya başladım benim ağlamama dayanamaz yumuşar diye düşündüm.Kendimi suçladım hayatına girmemem gerektiğini söyledim sinirlendi.Bir sürü vaatini dinleyip zar zor kaçtım yanından.Ağlarken bıraktım onu orda.Sersem gibiydim zorla yürüdüm çarşıda.Üstümde garip bir mutluluk vardı kurtulduğumu sandığım için olabilirdi belki ama her şey yeni başlıyordu...
