Ambivalans|Fyozai

7

Erken uyuduklarından dolayı gece saat dört-beş gibi Fyodor uyandı ve yanındaki kişiyi rahatsız etmemek için çok ağır hareketlerle kalktı. Mutfağa gitti, masanın üstünde bıraktığı sigarasından aldı ve balkona geçti. Fyodor'un apartmanı 4 katlı ve 2. katında yaşıyordu bu yüzden yere olan yakınlığından dolayı herhangi bir manzarası yoktu. Sadece oturduğu sandalyede sigarasını içine çekerken sokakta geçen araba seslerini dinliyordu. Gözleri kapalı. Sanki tek tük geçen araba seslerinde bile o huzuru arıyor gibi. Ara sıra gözlerini aralıyor, sokak lambasının verdiği sarı loş ışığa bakıyor ve içinde tuttuğu dumanı dışarı salıyordu. Yanına yaklaşan bedeni farkedince son kez sigarasına baktı ve sokağa fırlattı.

"Hem çevre kirliliği hem sana zararlı."

"Sence bana olan zararı umrumda gibi mi?"

"Neyse bir tane de ben aldım senin paketten, çakmağını versene."

Fyodor, kahvelinin elinde tuttuğu sigarayı aldı ve ayağa kalktı. Mutfağa doğru geçerken "Sana olan zararı umrumda." dedi.

"Beni bu kadar önemsene gerek yok, zaten uzun yaşayacak biri değilim. Eminim ki tanrı benim ne kadar boş biri olduğumu görüyordur bu yüzden beni bu dünyada cezalandıramaz."

"Tanrı seni cezalandırmanın yolunu bulur."

"Fiziksel veya psikolojik acı çekmek istemiyorum, tanrı cezalandırana kadar intihar edebilirim."

"Intihar hayallerin varsa umut vermene gerek yok, başlamadan bitirelim."

"Ben hayat amacını arayan biriyim Fyodor, seninle başlamak istiyorum."

"Sonra hoşlanmazsam intihar ederim biter gibi değil mi?"

"Yapma böyle Fyodor, beni seviyorsan neden benimle çıkmak istemiyorsun?"

"Sen istemiyorsun."

Dazai'nin sesi üzgün çıkmaya başladı "İstiyorum."

Fyodor'dan başka cevap gelmeyince kahveli genç, mutfak kapısının önünde duran gencin elinden tutarak içeri geçti ve perdeyi çekti. Diğer elini de tuttuktan sonra söze girdi.
"Lütfen benimle çık Fyodor."

Kendisine yalvaran gözleriyle gülümseyen gence baktı Fyodor. Gerçekten Dazai'nin köpeği olabilirdi onun için her şeyi yapabilirdi. Köpek kostümüyle sokakta gezebilirdi. Daha fazla kendini tutmadan gülümsedi karşısındakine.

Dazai, kendisine gülümseyen insana baktı, dudağına öpücük kondurdu ve çekildi. "Aman neyse kaç gündür birbirimizi dövmekten projeye odaklanamadık. Uyuyalım şimdi."

"Ben seni dövmedim yalnız." Fyodor kaşlarını kaldırarak yüzüne soru ifadesi yerleştirdi.

Dazai, Fyodor'un arkasında duran tezgahtan bardak aldı ve kendine su koydu. "Olur öyle şeyler ya."

Fyodor ise sessiz kalıp salona geçti. Suyunu içtikten sonra Dazai de salona geçti.

"Bana gidelim, işimizi bitirir sonra gelip evini düzenleriz."

"Tamam o zaman ama bu evi düzeltebileceğimizi sanmıyorum."

"Beraber her şeyi düzeltiriz."

.

Ne kadar güzel anlaşıyorlar öyle🙂

Harika ilişkileri var🙂

🙂🙂🙂