Sona Değil Sonsuzluğa Yakınız

Bölüm 6

(Aren'in anlatımından)

O günden kalma bir fotoğraf attığını tahmin ediyorum ama üstündekilerden tam emin olamadım. Fotoğraftan kendimi alamadım, bu güzellik gerçek olamazdı çünkü. Ve şuan bu güzellik tamamen benim sevgilimdi. Sevgisi bana aitti, Sevgim ona aitti. Tüm gecemi ona bakarak geçirmeye hazırdım. Bütün benliğim ile ona bağlamıştım zaten. Sıra ondaydı,onun bana alışması gerekiyordu. Her dakika onu yanımda istiyordum. Her saniye onu görmek istiyordum. Spora bile gitmeyi unutmuştum. Saate en son baktığımda 23:20 civarıydı. Şuan kaç olduğunu bilmiyorum ama uyumayacağım için bu umrumda değil. Bütün hayatımı Atina'ya adadım ben, gece boyu uyumamak bir ömre bedel mi?

Arkadan bir müzik çalıyorken Atina'nın güzelliğine bakmak cidden hayallerimin en büyüğüydü ama şuan  onu yapıyorum. Bana bakışı,gülümseyişi,sesi,kokusu... Kendine kilitliyordu insanları.

Ertesi sabah okula gitmek için hazırlandım,tam evden çıkarken annem yanına çağırdı. Yanına gittim.

-Sen gece boyu uyumadın mı?  Odandan müzik sesi geliyordu, kulaklık takmışsın sanırım ama ses hafif dışarı çıkıyordu. Telefonunun ışığı da açıktı.

-Yatarken müzik dinliyordum, uyuyakalmışım anne. Müzik kapanmadığı için de ekran açık kalmıştır,diyerek annemi geçiştirdim ve okula doğru yola koyuldum. Bu sıkıcı zaman dilimi olarak adlandırdığım okul işi cidden insanı aşırı sıkıyor bazen.

Okulda Atinayı görebilir miyim diye etrafım bakındım. Onun okuduğu bölümün olduğu yere kadar gittim, sınıfındaki arkadaşlarına sordum,ama Atina yoktu. Okula gelmemişti. Başına bir şey mi geldi acaba diye düşünmeye başlarken zil çaldı ve mecburen sınıfa gittim. Gizlice telefonumu açtım ve Atinaya kısa bir mesaj yazdım. Yaklaşık 5 dakika sonra mesajı gördü, cevap verirken baya düşünmüş olmalı, cevabını 10 dakika sonra yazdı.

"Sanırım bundan sonra okula gidemiyorum."

Ne demekti şimdi bu? Nasıl bundan sonra okula gelemiyordu? Bunun için ya açığa almış olmalı ya da okul değiştirmiş olması gerekir. Kafamda binlerce soru işareti belirirken kızı soru yağmuruna boğmamak adına sadece"Nasıl yani?" yazabilmiştim. Atina yine çok geç cevap verdi. 

"Okulu bırakmam gerekiyor, gittiğim dershanede yaşanan bir olaydan ötürü babam hem dershaneye, hem de okula gitmeme izin vermedi ve sanırım açığa alacak. Telefonumu da elimden alacak ve ben tam bir ev hapsine mahkum olacağım. Korkuyorum, bu yüzden ona cevap veremiyorum. Senden binlerce kez özür dilerim. Ama elimden de bir şey gelmiyor."

Bu cevap karşısında bayağı sarsılmıştım. Atina şimdi bana ayrıldığımızı, ev hapsinde kalacağını, en ama en önemlisi korkuyorum derken evde olacaklardan korktuğunu mu belirtmişti? O adam sevdiğim kıza dokunamazdı. Onun başına gelecek her şeyden dolayı Atinamın intikamını almasını bilirdim. Tek dediğim şey konum at oldu. Derste bir anda ayağa kalktım,çantamı da alıp kapıya yöneldim. 

Evinin konumu az buçuk biliyordum. Yavaştan yola çıkabilirdim ve devamını Atina'nın atacağı konuma göre giderdim. Athena yaklaşık 15 dakika sonra konumu attı. Bu süre zarfında telefonuma gelen her bildirimi ondan zannediyordum ve sanırım korkum git gide artıyordu. Onu o evden kurtarmam gerekiyordu. Aklımda bir plan yoktu. Evi kaçıncı kat onu da bilmiyorum. Sorsam cevap verebilir mi, telefonu babasında mı onu da bilmiyordum. Eğer babasında ise diye yazmaya çekiniyorum açıkçası. Ama başka bir çarem de olmadığı kesin.

Büyük ihtimalle cevap veremezdi. Önce Atina için bir telefon ve hat almam lazım ve onun bunu iyice saklaması lazım. Eğer bir plan bulamaz isem, ona bu yol ile ulaşacağım ama ev yüksek kattaysa bunu ona nasıl ulaştıracağım?

Kafamın içindeki seslerin tamamen susmasını istiyordum çünkü Atina için bir şeyler düşünmem gerekti. Bir anda telefonum çalınca irkildim. Atina umuduyla telefonu direk elime aldım ve küçük bir küfür savurdum.

"Şu siktiğimin zamanında bu kadar önemli ne olabilir acaba?"

Arayan sınıftakilerden biriydi. Cidden bu iş iyice sarpa sarıyor. Atina şuan ne durumda onu bile bilmiyorum..