Yalı Çapkını (TAMAMLANDI)

Boşanmak istemiyorum.

“Zıt, ama bütün. Ateş ve su. Biri içindeki yangın ile yanıp kavrulan, diğeri ise, içindeki yangınları dindirmek, onun acılarına ilaç olmaya çalışan, fakat birbirlerinin yaralarını sarmaya çalışırken birbirini daha da yaralayan ve bunun farkına geçte olsa varabilen iki genç.”

Ferit’in “-evet, boşanmak istiyorum.” sözü ile afalladım. Gözlerim dolmaya başlamıştı, hayır hayır ağlamamalıydım. Artık aşkımdan ayrı kalmak istemiyordum. Hiçbir zaman fikrimi belirtmek için bir hakkım olmamıştı, fakat artık eski Seyran yoktu karşılarında, Ferit’i kaybetmek istemeyen bir Seyran vardı. Uzun bi süre beklemiş olmalıyım ki, Hakime hanım tekrardan sordu. “-boşanmak istiyor musun?”

“-izniniz olursa bir kaç şey söylemek isterim.” dedim Hakime hanım ise kafası ile olumlu cevap verdi. Boğazımı temizledim ve lafa girdim. “- Ferit ile evlenirken ikimizin de bir söz hakkı yoktu, ne evlenirken bize soruldu ne de boşanırken, siz ne istiyorsunuz diye soran olmadı, hep bu iş bitti evleneceksiniz! bu iş bitti boşanacaksınız! denildi. Fakat ben artık susup boyun eğip dediklerini yapmak istemiyorum.” derken herkesin bana baktığını hatta babamın öldürücü bakışlar attığını hissedebiliyordum.

Yutkundum, ve devam ettim. “Benim kimsenin soyadında gözüm yok, ben sevdiğim adam ile mutlu bir yuvam olsun istedim, ama her türlü engeller çıktı önümüze.” Ferit’e döndüm. Gözleri ışıldıyordu, bana bakıyordu. Buradan çıkınca “ben haklıydım” diyecekti evet ama onu kaybedemezdim.

Tekradan Hakime hanıma döndüm ve; “- Ben boşanmak istemiyorum, aşkımıza, evliliğimize bir şans daha vermek istiyorum.” dediğimde Arkadan babamın “Hayır!” diye bağırdığını ve bana delici gözler ile baktığını gördüm. Artık korkmuyordum, istediğini yapabilirdi bana isterse öldürsün, bi tek o kalmıştı zaten.

Herkes şaşkın ve sinirli bir şekilde bakarken Ferit ağlamaya başlamıştı bana gülerek bakıyordu. “Seyran, Seyranım. Gel gidelim buradan.” dedi ve yanıma gelerek bana elini uzattı. Yüzüne gülerek döndüm ve elinden tuttum. “Gidelim.”

Ferit ile birlikte arkamıza bakmadan mahkemeden el ele ayrıldık. Arkadan Halis Ağa ve Babam, “ bu eve sakın bir daha gelmeyin benim artık senin gibi bir kızım, senin gibi bir torunum yok!!” diyorlardı, ben kendi evimi tekrar kazanmıştım sizin evinize mi kalmıştım.

______________________________________________Herkese merhabaa, ani gelen istek ile yazdımmm. Umarım beğenirsiniz.💗💓

Instagram: @aframtwitter