როდესაც ჯონგუკი ადგა და ოთახიდან გავიდა,ოთახს თვალი შევავლე და მის სამუშაო მაგიდასთან, მივირბინე.
ყველაფერი ლამაზად იყო დალაგებული.
მაგიდის სამივე უჯრა გამოვაღე, მაგრამ ვერაფერი ვიპოვე რამე ისეთი, რითიც ბრალს წამიყენებდა.
მაგიდა კედელთან იყო მიდგარი,ძალიან პატარა ადგილით იყო დაშორებული.
რატომაც ინსტიქტურად,მაგიდის გვერდით,კედლის მხარეს შევიხედე.
პატარა პლაკატი იდო.
სწრაფად ავიღე და გავშალე.
ამის დედაც...
ამ ნაძირალა ჯონს,პლაკატი ჩემი ფოტოებით და "ჩემი ყოფილებით" აქვს სავსე.
თამაში გინდა ჯონ?
ჯერ კიდევ ვერ ხვდები რომ თამაში მე დავიწყე..
ისე გაებმები ჩემს მახეში რომ ვერც კი გაიაზრებ..
****
ჯიმინმა პლაკატი თავის ადგილას დააბრუნა,კვლავ უჯრებს დაუბრუნდა, როდესაც ოთახის კარი გაიღო და შავგვრემანი შემოვიდა.
–რა ჯანდაბას აკეთებ!-კბილებში გამოსცრა ჯონმა და პაკს მიუახლოვდა.
–მე..-პაკმა თვალების ცეცება დაიწყო.
–მე..ლუბრიკანტს ვეძებდი..-ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია ქერამ და ხელები ზურგსუკან წაიღო..
–რას?-თვალები გააფართოვა გამომძიებელმა.
–ლუბრიკანტს-თქო.
–ეგ..ეგ გავიგე! რა ჯანდაბად გინდა-უკან დაიხია ბიჭმა.
–ამიდგა-აღტაცებით შეჰყვირა ჯიმინმა.
–კედლებზე?არ გეტყობა-ჩაიცინა ჯონგუკმა.
პაკი ბიჭისკენ დაიძრა.
ხელი ჯონის ღირსებას დაადო,ტუჩები დაახლოვა და დაიჩურჩულა.
–ვგონებ შენც აგიდგა..-ჩაიცინა პაკმა და ჯონგუკის პენისს ხელი მოუჭირა.
–რა ჯანდაბას აკეთებ!-დაიღრიალა ჯონგუკმა და პაკს ხელი ჰკრა.
უმცროსმა ჩაიცინა და ლოგინში ჩაწვა.
–მე უბრალოდ რეალობა განახე ჯონ..-თვალით მისს ღირსებაზე ანიშნა და ტუჩი აილოკა.
