He's Raphael, Not Donatello

Bölüm 10

5 sene önce

Adrien kafasını sakince geri çevirdi ve yumuşak bir gülümseme sundu. Elindeki siyah şemşiyeyi Marinette'e uzattikta mari şaşkınca ona bakiyordu. 4-5 saniyelik bakışmadan sonra parmağıyla Adrienin eline dokundu ve şemsiyeyi ondan aldı.

" Bir Japon inancına göre "

Diye lafa başladığımda Kylian suratını bana çevirdi.

" Yağmurlu bir günde, bir erkek bir kadına şemsiye uzatırsa "

" Kaderleri sonsuza dek bağlanırmış "

Kyliana baktığımda, pek ilgileniyor gibi gözükmese bile kafasını salladığını gördüm.

" Genelde böyle şeylere inanmam "

" Evet biliyorum, ama yinede çok tatlı değil mi ? "

Suratını buruşturup yataktan sıçradı.

" Neyse ya kalk dışarı çıkalım, cidden çok sıkıldım "

Göz devirip ayağa kalktığımda tv'yi kapattım.

" Sen aşktan ne anlarsın ki zaten "

Günümüz

" Kolay gelsin "

" Güle güle, yine bekleriz "

Günün son müşterisi de gittiğinde pencereye yaklaştım. Mayıs yağmuru, bütün şiddetiyle kendini gösteriyordu. Hatta olması gerektiğinden daha fazla güçlüydü. Dinmesini bekleyeceksem daha ne kadar burada kalacağımı bilmiyordum. Belimi zarif kollar sardığında düşüncelerimi geride bıraktım.

" Geceyedek böyle devam eder bu "

Sophia düşünceli düşünceli konuştuğunda ona döndüm.

" Ne yapacağız ? "

" Sevgilim beni almaya gelecek, istersen senide bırakırız. Bu havada motor kullanma, sıkıntı çıkar "

Zil sesi geldiğinde ikimizde kafamızı çevirdik. Kylian, dirseğini masaya yaslamış, parmağı hala masanın üstündeki  zilin üzerinde kalmıştı. Biz baktığımızda gülümseyip duruşunu dikleştirdi.

" Bu yağmurlu havada bir kahve ala bilir miyim diye merak ediyordum "

" Çalışma vaktimiz bitti, ama sizin gibi bir beyefendi için birşeyler yapa bilirim "

Gülümsemesi genişlendiğinde ben hızlıca önlüğümü düzeltip sıcak 3 kahve yaptım. Birini Sophianin eline tutuşturduğumda, diğer ikisini alıp Kylian'in karşısına geçtim.

" Dünyanın en iyi Cafe'sinden bir kahve almadan gitsem, çok ayıp olurdu "

Ben hafif kızardığımda, kendisi bilmişce sırıttı.

" En iyisi olduğumuz bir gerçektir, evet "

Sophia sırıtıp yanıma oturduğunda, bana bakarak göz kırptı.

" Eee enişte.. ay  tamam kızma "

Onu çatık kaşlarla uyardığımda, masum bir gülümse sundu.

" Yani Kylian demek istedim, kesinlikle böyle diyecektim evet. Neyse, soruma geri döneyim. Merak ediyorum da, Gelecek maç ne zaman ? "

" Bir ay var, işte o yüzden antrenmanlarımızı sıkılaştırmaya başlıyoruz  "

" Sadece  1 ay mı ? Güzel, Melody gelmek için fazla sabırsızlanıyor "

" Cidden mi ? "

Çapkın bakışlarını üstüme çevirdiğinde ben kahveme gömülmüştüm. Cidden merak ediyordum, bu yüzden dediğini yalanlayamazdım. Amma hani, böyle açık açık demesi utanmama neden olmuştu. Kylian'ın bunu bu kadar düşündüğümü bilmesine gerek yoktu.