Marry Me, Stranger!?!

Stay

chapter 35

********

*1 week later*

"hey where are you?"

I froze when I realize who owned that voice.

what time is it?

I search for my clock just to find out that I'm one hour late already.

What the freaking hell! Im one hour late!  how I can forget this day!

"hey are you still there? is something wrong-"

"No! no...ah..ahmm-ouch!" okay. Lucky me -.-  I bumped my head in the wall.

"Do you want me to go there-wait where are you? you're not going here?" curious and disappointed was all over his voice. huhu sorry naman. Hindi ko talaga naalala ng matalino kong brain kung anong okasyon ngayon.

"Of course I'll go oliver. I'll be there in five minutes." I hurridly go to my bathroom and get a 5 minutes shower.

"Oh my god! ang lamig ng tubig uwa." madalian akong nag shower at nagbihis na. Narinig kong nag ring ulot ang phone ko.

"hey ver." argh ang hirap isara itong boots ko!

"I knew it."

"You knew what?" naglagay lang ako ng slight make-up then I put my hair in a small bun. Mukyang uso 'tong hairstyle eh hihi

"You sleep the whole day." he asked that without a question.

"Well I'm guilty." she smiled but she know to her self that there's something missing to her.

He chuckled. "You should hurry up then. The program is near to end."

"So sorry about this oliver. But i will try my best to be there."

"okay then. Take care."

Argh -.- bakit ko ba nakalimutan na graduation nila oliver ngayon?

Dahil sa kakaisip mo kay owy 'yan. Bulong ng isang bahagi ng utak ko.

I search for my phone to check if he called or atleast leave a message.

Pero nadismaya lang ako sa nakita ko.

Isang linggo na ang nakakalipas ng makita ko ang nakatagong sekreto sa office niya.

At isang linggo na rin na hindi siya tumatawag at nagte-text sakin.

Nahihilo na ako sa mga dahilan kung bakit hindi na siya nagpaparamdam at kung ano o sino talaga si Owy.

Alam kong hindi ko dapat pinaghihinalaan ang pagkatao niya pero... sa mga nakita ko sa opisina niya ay sapat na para maghinala ako.

*1 message recieved*

Nakita kong nagtext na sakin si sheila. Nasa school na rin sila. I hurridly get my keys and started the engine of my car.

*********

"How lucky." hinihingal akong lumapit sa nakangising si oliver.

Kahit nakatoga ang gwapo niya parin. Humahampas ang hangin sa pulang toga niya habang slow motion siyang lumalapit sa'kin na nakangisi pa. Inaamin ko na talagang gwapo siya.

Teka ano ba 'tong naiisip ko! O.O

"hey are you alright?" Bago pa ako makasagot niyakap niya na ako ng mahigpit. Nagulat ako sa ginawa niya pero hinayaan ko na lang siya.

"Well Congatulations!" umalis na ako sa pagkakayakap niya dahil parang bigla akong nailang. "Makakaalis ka na sa school na 'to. No more exams and projects." I beamed. "Sana maka-graduate na rin ako."