၂၀၂၃၊ဇန်နဝါရီလ၊၁၅ရက်၊
"yong-ah~~~"
"အွန်း"
"ဒီနေ့ကပိတ်ရက်မလား"
"အွန်း"
"ဒါဆို ငါတို့အပြင်သွားကြမလား"
မျက်ဝန်းလဲ့လဲ့ကလေးတွေနဲ့ထယ်ယုံးကိုချွဲပြီးပြောနေတဲ့ဒိုယောင်းကချစ်စရာ။
"အွန်း"
"…"
"?"
"ရား အီထယ်ယုံး
မင်းငါ့ကိုမချစ်တော့ဘူးမလား ငါစကားပြောနေတာတောင်ဂရုမစိုက်အားဘူးအွန်းဘဲပြန်ဖြေပြီးအဲ့laptopကိုဘဲကြည့်နေတာ ငါ့ထက်အရေးပါလားအဲ့ဟာက!"
စိတ်ဆိုးသွားပုံရသည့်ဒိုယောင်းကနှာခမ်းတထော်ထော်နှင့်တရပ်စပ်ထယ်ယုံးကိုပြဿနာရှာပါတော့သည်။
"ပိတ်ရက်မှာငါနဲ့ထွက်မလည်တာဘယ်လောက်ကြာပြီလဲ အချိန်ပိုဆင်းရတာနဲ့အိမ်ကနေအလုပ်လုပ်ရတာနဲ့မင်းဘဲအလုပ်များနေတာငါကဘာမှမလုပ်ရတော့ဘူးလား"
"ဟင်"
"အီ!ထယ်!ယုံး!"
"မအော်ပါနဲ့ ကိုယ်ကြားပါတယ်"
"ဪ ကြားသေးတယ်ပေါ့ ကြားရင်ပြန်ပြောလေ! မင်းကိုအဲ့ဒါတွေအသည်းယားတာစကားပြောနေရင်ဂရုကိုမစိုက်ဘူး ငါကမင်းအတွက်ဘာလဲ ပြော!!"
"မင်းကကိုယ့်ရည်းစားလေ အဲ့ဒါတလောကလုံးသိတယ်"
"…"
"ရပြီ အဝတ်အစားတွေသွားထည့်တော့"
"ဘာ မင်းကငါ့ကိုအိမ်ပေါ်ကနှင်ချတယ်ပေါ့ ၆နှစ်တောင်တွဲခဲ့တဲ့သံယောဇဉ်ကိုမထောက်ပြီးတော့ဒီနေ့ကဘာနေ့လဲဆြိတာကိုပါမမှတ်မိတဲ့အပြင်အဝတ်အစားထုတ်တောင်ပြင်ခိုင်းနေပြီပေါ့ အီထယ်ယုံး!မကောင်းတဲ့ကောင် အီးဟီးး"
ကြမ်းပြင်မှာထိုင်ချပြီးငိုနေတဲ့ဒိုယောင်းကိုထယ်ယုံးနားမလည်သလိုအကြည့်နှင့်သာကြောင်ကြည့်နေမိပါသည်။
"ဘာတွေပြောနေတာလဲငါ့ရည်းစားရယ်
ကိုယ်ခရီးသွားဖို့ဟိုတယ်ဘိုကင်လုပ်ပြီးပြီမို့သွားကြဖို့အဝတ်အစားတွေထည့်ခိုင်းနေတာလေ"
![Love=brown eyes [Happy Ending version ☁️]](https://img.wattpad.com/cover/336976070-64-k870811.jpg)