Seal | Taekook

-12-

Taehyung ikinci kez sınanıyordu Jungkook'la. İkinci kez çıkıyordu korkuyla evinden ve ne yapacağını bilemez bir halde. Atılan konuma doğru ikinci kez gidiyordu deli gibi çarpan kalbi eşliğinde.

Ancak bu kez farklıydı, bu kez içinde onu kaybetme korkusu yoktu. Jongin'in onun canına kastedecek kadar delirmemiş olduğunun bilinceydi. Bu seferki korkusu daha çok Jungkook korktu, üzüldü diyeydi.

Jungkook'un kurdunda herhangi bir korku sezmiyor olmasına rağmen endişelenmekten alıkoyamıyordu kendini. Atılan konum eşliğinde geldiği deponun önünde park etme gereği bile duymadan sertçe durdurdu aracı ve anahtarını dahi almadan indi arabadan.

"Jungkook" bağırarak açtı deponun kapısını. Karşısında gözlerini kocaman açmış Jungkook'u görünce duraksadı bir an. Sonra ona doğru koşmaya başladı. Birkaç adımda yanına varmıştı. Kollarını küçük olanın omuzlarına koydu ve korku dolu gözlerle inceledi bedenini.

"İyi misin birtanem bir şey yaptılar mı sana ?" Jungkook duyduğu hitapla yanaklarının kızarmasına engel olamadan başını salladı hayır anlamında.

Aldığı cevapla bir nebze daha rahatlayan Taehyung uzun kollarını doladı Jungkook'un bedenine. Bir eliyle başını kendisine bastırarak kokladı saçlarını.

Yavaşça başını kaldırdı omega. İçinde büyük bir hüzün hakimdi. Taehyung'un ona karşı tüm ilgisi kurdundan geliyordu. Kızgınlığa girmedikçe onu arzulamıyordu, başına bir şey geldiğinde korkan Taehyung değil kurduydu. Kısacası Taehyung kendisini sevmiyordu. Çaresiz hissetti omega. Bir adım geri çekildi ve yüz yüze gelmelerini sağladı.

"Taehyung" duraksadı. Alfa "Hm" demekle yetindi. "Beni hiçbir zaman mı sevmeyeceksin yani daha tatlı bir omega olsam ya da mesela saçımı boyasam kıyafetlerimi değiştirsem bir ihtimal de olsa beni azıcık sevme şansın var mı ?"

Bir çırpıda söylediği kelimelerine sessizce süzülen gözyaşları eşlik etti Jungkook'un. Ağlamıyordu aslında ama göğsünden tüm vücuduna öyle bir sızı yayılıyordu ki acıya dayanamayan bedeniydi gözyaşlarını akıtan.

Sessiz kaldı alfa. Bunun bir cevap olduğunu düşünen Jungkook acı dolu bir gülümseme sundu. Başını yavaşça eğdi, bu sırada gözlerinden akan yaşlar artık birbirini kovalıyor kesintisiz bir yol çiziyordu yüzünde.

Alfanın içinde buruk bir acı belirdi omegayı ağlarken gördüğünde. Yüzünü avuçları arasına aldı ve gözyaşlarını silmeye başladı. Sahiden sevmek neydi ? Ne hissederse Jungkook'a onu sevdiğini düşündürecekti. Bilmiyordu alfa. Daha önce hiç aşık olmamıştı. Ama içinden gelenleri omegaya söylemek için doğru zaman olduğunun farkındaydı. Karşısındaki bedenin daha da kendini yıpratmasını istemiyordu.

"Bebeğim bana bak" avuçlarının arasındaki yüzü hafifçe yukarı kaldırdı. "Seni sevmem için daha tatlı olmana da, saçını boyamana da, kıyafetlerini değiştirmene de gerek yok." Yutkundu omega. "Sen zaten olduğun gibi sevilmeye değersin. Ben sadece bu işte çok yeniyim. Kendimi ifade edemiyorum bazen. Ama inan sana çok değer veriyorum ve bu kurdumdan bağımsız gelişiyor."

Omeganın bambi gözleri duydukları ile parıldadı. Alfanın kendisini sevebilmesinin ihtimali bile yeterdi ona. Ne kadar beklemesi gerekiyorsa beklerdi.

Öpmek istedi omega o an alfayı. Onun sıcaklığına sığınmaya ihtiyacı vardı. Bugün başına gelenin ne olduğunu bile anlamamıştı. Çok fazla korktuğu ya da hırpalandığı söylenemezdi ama yine de Taehyung'un tenine dokunabilse tüm gücü yerine gelecekmiş gibi hissediyordu.

Başını yavaşça alfaya yaklaştırdı. Alınları birbirine değiyordu şimdi. Omega yalvarır gözlerle baktı alfaya ona izin vermesi için. Alfanın canına minnetti, bir an bile düşünmeden yasladı dudaklarını omeganın ince dudaklarına.