you will be mine Spideypool

8

Gözlerimi açtığımda oldukça boş hissediyordum.
Yanımda kimse yoktu ve dışarıdan sesler geliyordu. Zorla ayağa kalktım ve cama ilerledim.

İnsanlar pankartlar açmıl biriydi protesto ediyorlardı be bizimkilerde engellemeye çalışıyorlardı.

Tabelalara baktığımda yazılar işi daha da garip hale getirmişti.

"Bu mu yasak olan! "

"Anılarımız var biz anılar evinde büyüdük"

"Biz bu evi anılar üzerine kurduk! "

"Fotoğrafımı çek ve anılar evine ekle!"

"Aşıklar gibiyiz biz bu evi anılar üzerine inşa ettik!"

Pankartları okudukça daha da şaşırıyordum.

Neler olmuştu?

O sırada içeriye Wanda girdi.

"AMAN TANRIM PETER!"

ağlıyormuydu? İyi de neden?

"Wanda neden ağlıyorsun!?"

"9 aydır hiç uyanmadın, bir an öldüğün sandık senin haberin var mı!?"

9 ay- ne!?  Aman tanrım.. May halam

"M-may halam, may halam nerede?!"

"Yurt dışında bir iş için gitti 4 ay sonra dönecek"

Tanrım 9 ay çok uzun bir süre..
"Peki diğerleri?"

"Deadpool 9 ay boyunca yanından ayrılmadı bile hep burada uyudu uyandı şimdi protesto'yu durdurmak için gitti Steve ve Tony evlendi-"

"NE NE DEMEK EVLENDİLER BEN NİYE GÖREMEDİM!"

"uyansaydın aaa bizi ne kadar endişelendirdin haberin var mı senin?
Neyse, Clint ve Loki flörtleşiyorlar ama hayır filan diyorlar-"

"İki salak"

"Bruce ve Thor sevgili, ben ve Natasha.. Aslında öyle bir yakınlık yok yani nasıl desem-"

"Ondan hoşlanıyorsun ama ya o benden hoşlanmıyorsa diye gururuna yenik düşüp söyleyemiyorsun"

"Tanrı senin cezanı versin!"

"Kim benden tanrı diye bahsetti?- AMAN TANRIM PETER!"

"Thor lütfen bir daha bağırma"

Diğerleri de geldiğinde deadpool daha gelmemişti.

Bir süre sonra deadpool'da geldiğinde beni görür görmez sıkıca sarılmıştı.

Neden kalbim deli gibi atıyordu yanıyormuş gibi hissediyorum öleceğim.

"Tanrım bir an seni kaybettim sandım tekrar, tekrar buna katlanamazdım."

Tekrar mı? Neler oluyor ne tekrar seni kaybetmesi?

"Neyse biz çıkıyoruz deadpool gel şu protesto için polislere rapor verelim Peter sende dinlen"

Tamam anlamında kafamı salladığımda çıkmalarını izledim ve uzanıp dışarıyı izlemeye başladım.

-tony-

"Tanrım deadpool neden tekrar seni kaybedemem dedin!?"

"Üzgünüm ağzımdan çıktı hem maeve ve stella ne yaptıklarını sanıyırlar!? Az daha Peter geçmişi hatırlayacaktı"

"Başka bir evrenden geldiğimizi anlayacaktı deadpool, sikeyim"

"Diğer evrende peter'i kaybettik zaten şimdi tekrar kaybedemeyiz daha dikkatli olmalıyız"

".. Her neyse gidelim de rapor verelim polislere" diyerek çıkışa yöneldiler.

Bende steve'in yanına gidip şerefsiz tek gözün yanına gitmeye başladık

(evet bu nick'i her seferinde kötülüyeceğim namussuzluk ehehehehe)

-peter-

Uyanmamın üzerinden 2 yıl geçmişti ve nedense hiç hatırlamadığım ve yaşamadığım kendime ait rüyalar görüyordum ve uyumak istemiyordum.

Ölüyordum deadpool bana yetişemiyor dünya ve kalbime 2 kere ard arda ateş ediliyordu, karnıma ve bacağıma da defalarca sıkılıyordu.

Yere düşüyordum ve kafama sıkacağı sırada Bruce onu alıp yerden yere vurmaya başlıyor paramparça ediyordu.

Deadpool beni kucağına alıyordu hastaneye yetişmeye çalışıyotlardı Loki hızlanmamızı ve beni anında ameliyata aljnmamı sağlıyordu.

Bay stark çöküyordu depresyona giriyordu, ben ölüyordum ve deadpool odasında çıkmıyordu yemek veya su içmiyordu olan Steve sürekli Tony'nin yanındaydı Thor sürekli yatıyordu.. Herkes dağılmılmıştı.

Sonra Dr. Strange geliyordu birşeyler diyordu herkes ayaklanıyordu birşeyler oluyordu ama sonrasını hiç görmüyordum hep uyanıyordum.

Beni protestoları yatkınlaştırdıkdan sonra kuleye götürüyorlardı ve şuan kulede boş boş yatıyordum

Birlikte bol sohbeti bir akşam yemeği geçirdikten sonra uykum geldiği için yatmaya gitmiştim.

Deadpool'da geldiğinde üstümü değiştirmiştir ve yatağa çokdan girmiştim.

O da üstünü değiştirip yanıma yattığında sessizce yanına yaklaştım ve sarıldım "teşekkür ederim" deadpool şaşırmış bir şekilde dururken birşey demeden sarılmaya devam ederek uyumaya başlamıştım.

Deadpool'da kollarını bana sardığında içimde nedensizce bir huzur oluşmuştu. Ve yavaş yine aynı riyalatı görmeye dalmıştım.