Last letter/Binchan

5

"Sen, diyorum. Gelmiyor sonrası. Artık ne geçmiş, ne de gelecek zamana ihtiyacım var. Bir geçmemiş, geçmeyecek bir zamanın habercisi bu yılgın akşamlar. Ömür geçse de dolmayacak iki gözün karasında vurdular beni. O gözlerden akan yaşta boğdular beni. Ellerine sakladılar. Benim düşlerimde evim diye düşlediğim ellerine. Beni rüzgârlar sürgüne yolladı. Silindim ellerinden. İzlerimden sana sancılı bir yazgı kaldı. Sonrası hep, hasret. Sonrası hep, göğsümde kıvranan bir yanardağı.. Sevgi, öldürmez. Sevgi, iyileştirir. Ben buna inanırdım. Yemin ederim ki ellerim yara bere içerisindeyken kendimden önce senin yaralarına koşardım hep. Anlıyor musun? Dizlerime bak, her yeri çizilmiş yara bere içinde. Peki ya akciğerim? Söylememe gerek var mı? Kısıtlı ömrüm kaldı. Ben bu parçalanmış dizilerle sana koşarken, akciğerlerim yüzünden nefessiz kaldım. Sırtıma bak. Kemiklerim kırık. O sızıyı hiç düşünmedim ben. Yine de sana koştum. Bahçene çiçek dikmiştim. Geçen gün rastladım da solmuşlar. Bakmamışsın onlara. Tıpkı benim sevgime solduğun gibi onlara da solmuşsun.

Ama tekrar söylüyorum suçlamıyorum seni, çünkü sen benim yokluğun ne demek olduğunu öğreten en değerlimsin.

Çok acı bir cümle yuttum. En olmadık yerde, ummadığım kişiden -ki bu sensin- kırdığı kalbimin içi, en acı cümleleri oluşturan kelimelerin anlamlarını barındıran bir sözlük kadar kalabalık, En çok seni sevdiğim için kırdılar beni. Birini sevmenin içimi parçalayacağını, beni kıracağını biliyordum ama seni sevmek düpedüz kıyamet. O günden sonra kuracak güzel bir cümlem kalmadı dünya için. Kırılıp giden dalgın bir yol, yolda eski bir taş, limanda bağlı bir tekne,yosunlu bir halat gibi durdum. Uzağımda açık denizdin. Savrulup gittin. Oysa ben kıyıdaki minik bir ev, ince boğazda gıcırdayan tahta iskele, iskelede bir lastik, az ilerde turuncu bir şamandıra, içimde kuzeyden bir hatıra aksiyle kıyıya vurdum. Bir siyah beyaz kare içerisinde, hepsi bir hatıra işte. Bıraktın. Unuttun, unutuldum..."

Changbin