Chapter 4

42 14 3
                                    

Chapter 4

“Next time JM call or text me beforehand para alam ko."

We climbed up the stairs, going to bed, but I’m not still finished reminding my brother. It is obvious that she’s not listening anymore at pansin ko na bumabagsak na rin ang talukap ng mga mata nila.

“Anong silbi ng cellphone mo kung hindi mo naman gagamitin! JM, nakikinig ka ba?”

Napatalon silang dalawa sa gulat at muntik pang mawalan ng balanse sa hagdan. Mabuti nalang mabilis ang reaksiyon nila at agad silang nakahawak sa railing. My two cute little brother glared at me. Tinikom ko ang bibig ko at pinigilan na ang sarili magsalita.

I tucked them to their bed and kiss their forehead a good night, just like what mama do to us before we fall asleep. Pinatay ko ang ilaw nila at hinayaan kong mamayani ang malamlam na ilaw sa bedside table nila, bago ko sila iniwan doon at magpunta sa kabilang kwarto.

I knocked first before I opened Sahara’s room. I checked her and saw that she’s still busy doing her homework. Pumasok ako at sinilip ang ginagawa niya pero mabilis niyang inilayo sa paningin ko ang iPad niya.

I raised my brow but she just rolled her eyes on me.

“What are you doing here?”

“Hmm.” I bent a little to kiss her forehead a good night too.

“Stop doing that, will you?” she irritatedly wiped her forehead.

“Can I sleep here?”

“No. Get out.”

Tumayo na siya at pinagtulakan niya na ako palabas ng kwarto niya. I pouted. Sinimangutan niya ako.

“Pagkatapos mo niyan matulog ka na. Huwag ka nang magpupuyat, papangit ka niyan.”

“Okay lang, mas maganda pa rin ako sa’yo.”

“That’s alright. You will always be prettier in me, sister. It’s okay.” I smiled at her and kissed her forehead gently again.

Lumipas ang isang linggo na walang masyadong nangyari, just a normal day to me. Except sometimes, when I really feel like somebody or someone else was looking at me from afar. I simply roamed my eyes around but nothing caught my eyes suspicious. I just shrugged it away dahil hindi naman nagtatagal at nawawala rin naman agad ang pakiramdam na iyon.

Kahit no’ng tinawagan kami ni Mia to celebrate the last minute of her birthday with us. We went on that club again. At pagpasok palang namin ramdam ko na agad ang pagsunod ng kakaibang pakiramdam na iyon sa akin. Pero sa dami ng tao kahit ipalibot ko ang tingin, hindi ko mahinuha kung sino ba talaga siya doon. Winala ko nalang iyon sa sistema ng alak, pero kinikilabutan talaga ako doon.

Then I realized I started to feel this way when we first went to that club.

It was Monday and I woke up early to prepare our breakfast. Doon din nag-agahan si Rome. In exchange, siya ang naghatid sa amin tulad ng madalas niya rin namang ginagawa.

“Libreng kape naman d’yan, oh.”

Sabay kaming bumaba ng sasakyan niya. He followed me habang kinakalkal ko sa bag ko ang susi ng shop.

“May pera ka. Bumili ka.” I said.

I unlocked the door and went inside. Ako ang palaging nauuna at nagbubukas nito. Though, Mia and Hehya have their own spare key to opened the shop.

I put the keys and my things on the countertop. Tsaka, ko nakapamaywang na hinarap ang pinsan ko na mas lumapad ang ngisi sa akin. Inirapan ko siya. Nilingon niya naman saglit ang dalawa naming empleyado na pumasok.

Destined Together (Together Trilogy #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon