✓ bihter yoreoglu ziyagil ⌗ enhypen

1.7

"jay uyudun mu?" dedi jungwon. onun evine inmeleri ve odalara dağılmalarından beri yarım saat kadar olmuştu. jungwon uyumaya çalışsa da jay ile konuşmadan uyuyamayacağını hissettiğinden sunoo ve riki'nin uyumasını bekleyip jay'e bakmaya gelmişti.

"uyanığım." dedi jay. aynı şeyler onun kafasında da dönüyordu, istese de uyuyamazdı böyleyken.

"güzel." dedi jungwon ve sessizce kapıyı kapatıp odadaki koltuğa oturdu. jay de koltuğun karşısında olan yatakta bağdaş kurmuş şekilde jungwon'a bakıyordu.

"evet, hadi konuşalım." dedi jungwon. kendisinin söyleyecekleri jay'in söyleyeceği şeylere göre değişecekti. o yüzden önce onu dinlemeye karar vermişti.

"tamam. evet, en başından alıyorum. o saçma olayı yaşamamızdan önce, doğru hatırlıyorsam 2 ya da 1,5 ay kadar olmalı, annem ve babam kavga etmeye başlamıştı. ama normalde ettikleri gibi bir kavga değildi. bir süre sonra böyle devam ederse boşanacaklarını söylemeye başladılar birbirlerine. benim ne hissedeceğimi ya da ne hissettiğimi umursayan kimse yoktu ve bu yüzden onlara çok sinirleniyordum." jay birkaç saniye sessiz kalıp derin bir nefes verdi.

"sonra işte hal böyle olunca çok gergin bir durumdaydım aslında. sen de kötüydün, stresliydin. dersleri ve sınavı kafana çok taktığının farkındaydım ama sana destek olacak kuvvetim yoktu. benim de kötü durumda olduğumu fark etmeyecek kadar stresli olduğundan benimle ilgilenmediğini falan söylüyordum sanırım ama bunda asla ciddi değildim. onu sana takılmak için söylüyordum çünkü söyleyecek başka birşey bulamıyordum." jay tekrar derin bir nefes verirken bu defa ona jungwon da eşlik etmişti.

"sonra da sen bir anda gelip bana arkadaşımı sordun. soruş şeklinden benden şüphe ettiğin görünüyordu ve bu beni rahatsız hissettirdi. sinirli olduğum çok fazla şey vardı ve içimi kimseye dökememiştim, çok fazla dolmuştum. senin bana güvenmediğini düşünmek delirecekmiş gibi olmama sebep oldu. sana aptal gibi bağırdım, seni çok üzmüşümdür, tahmin edebiliyorum. ben de üzülmüştüm, senden özür dilemek için be yapabilirim diye çok düşündüm. ama sen benden uzak kalmak için elinden gelenden fazlasını yapıyordun. sana yaklaşacağım açık bir kapı bırakmamıştın ve gelip seninle bunu konuşamadım. sınavlardan sonra da tekrar eskisi gibi gülümsediğini gördüm. bensiz gayet iyi görünüyordun, tekrar karşına çıkıp senin rahatını bozmak istemedim ve özür dileme fikrini kafamdan çıkardım."

aralarında bir sessizlik oldu. jay jungwon'a bakıyor, jungwon ise gözlerini yerden kaldıramıyordu.

"hayatımda en çok pişman olduğum şey o gün sana o şekilde bağırmış olmam jungwon." dedi jay. jungwon kıkırdadı. bu kıkırdamanın içinde bir hüzün olduğu hissediliyordu.

"iyi mi görünüyordum... sınavdan sonra?" diye sordu.

"mutsuz görünmüyordun. gülüyor ve eğleniyordun. iyi olduğunu düşündüm, ya da öyle düşünmek istedim. bilmiyorum."

"öyle düşünmek istemiş olmalısın. sınavdan sonra evden çıkmak bile istemiyordum. beni zorla çıkartıyorlardı kafamı dağıtmam için. seni unutmam gerektiğini söylüyorlardı ama yapamıyordum çünkü her yerde karşıma çıkmak gibi bir başarın vardı. ne kadar kaçarsam kaçayım yine karşılaşıyorduk. lisede de aynı okulda olduğumuzu öğrenince çıldıracaktım. eğer gülüyorduysam sunghoon ya da beomgyu saçma herhangi bir hareket yaptığı içindir, mutlu olduğum ve seni atlattığım için değil." dedi jungwon. ikisi de acı çekmişti, koca bir yanlış anlaşılma ve ergenlikleri yıllardır acı çekmelerine neden oluyordu.

"anladım. özür dilerim, yanına gelip seninle konuşsam ve her şeyi o zaman açıklasam şu anda bu halde olmazdık. hayatımız daha güzel olurdu."

"evet, eminim daha güzel olurdu."

tekrar bir sessizlik oldu. bu sefer gözlerini yerden ayırmayan kişi jay olmuştu, jungwon ise gözlerini jay'den ayırmıyor, daha doğrusu ayıramıyordu.

"şimdi ne olacak? bundan sonra yani... biz ne olacağız jay?" diye sordu jungwon.

jay gözlerini yerden kaldırdı ve jungwon'a baktı. "bilmiyorum. senin kararına kalmış. ne olmamızı istersen, sana ayak uyduracağım."

tekrar bir sessizlik çöktü. bu defa ikisi de birbirlerine bakmıyorlardı. jay jungwon'un vereceği kararın ne olacağını düşünüyordu, jungwon ise jay'in bir şansı daha hak edip etmediğini...

on dakika kadar süren sessizlik yemininin ardından jungwon oturduğu koltuktan kalkarak jay'in yanına, yatağa oturdu.

"sanırım ikimize bir şans daha vermek istiyorum jay."

_______
14.05.23
bunu da sabah yazmistim alin bakalim