Yiğit Efe (Gercek ailem)

8.Bölüm

Sabah 7 de kalktım lavoboya gittim ve isimi yaptım ve rahat seyler giyip asaga indim kimse yoktu 10 dakika yürüsem kimseye zaran gelmez yavaş bir sekilde kapıyı açtım ve dısarı cıktım korumalar yoktu niye acaba bir sey mi olmustu neyse banane aslında Doğan ailesine alışmış gibi gorunuyorum ama alışmış gibi gorune bililim ama alışmadım hepsi iyiler ama bir anda hemen onlara alısamam bunları dusunup yürümeye devam ettim telefonumu cıkardım ve saat baktım saat 7.50 olmuştu 50 dakikadır yürüyordum hiç farkketmedim neyse eve doğru gitmeye başladım evin onune geldigimde herkez dısarıdaydı ve bana bakıyorlardı hemen dedem babam ve dayım yanıma geldiler ve bana baktilar Seyran hanım ağlıyordu Çağan Toprak ve Miran bana sinirli bir sekilde bakıyordu Leyla Seyran hanımı sakınlestirmeye calısıyordu  Belinay Tuğba ve Tuanada bana bakıyorlar ama endiseli bir sekilde Uday Miraz Eren Taha ve Uraz da Alparslan beye bakıyordu bir anda bana sarıldı ve kokumu icine cekmeye başladı sonra ayrıldı ve sinirli bir sekilde bana bakmaya başladı.

Alparslan: Nerdeydin Yiğit nerdeydin Uday bir sey duydu ve odana bakmaya gitti ama kimse yoktu nereye gitmistin Yiğit nereye (Seyran Hanımı isaret ederek) Bu kadını ağlatmaya hakkın var mı Yiğit bize neden haber vermeden konattan cıkıyorsun ya basına bir sey gelseydi ne olucak

Derin nefes aldım ve söyle dedim

Yiğit: Ben 10 yaşınsaki çocuk degilim sokakta arkadaslarıyla oynamaya giden bir çocuk gibi izin alacak degilim ve ben gidip Seyran hanıma ağlayın demedim kendi ağlıyorsa benim bunda bir sucum yok ve sunu bilinki ben hala sizi kabul etmedim tamam sizinle eglenmis olabiliz ama ben aile iştemiyorum 18 yaşıma gelince burdan gidicem

Çağan: Ne diyiyorsun Yiğit biz aileyiz 18 yaşına gelince gitmet ne ya

Toprak: Yiğit sen bizim kardesimizsin bunu bilmen gerek

Miran: Resit olucak zaten Yusuf abinin dedigi gibi yurt dısımı

Yiğit: Evet

Seyran hanım daha çok ağlamaya başlar

Belinay: Bizi bırakamazsın Yiğit biz bir aileyiz

Tuana: Ve aileler hiçbir zaman ayrılmaz

Yiğit: Ben ben neyse ne iste ben gezicem

Alparslan bey bir sey diyecek gibiydi ama dinlemeden yürümeye başladım arkamdan iki kisi geliyordu 30 dakika sonra sahile geldim ve bir yere oturdum arkamdan gelen iki kiside yanıma oturdu yüzlerine bakmadım sadece yere bakıyor ve biri konuşmaya başladı...