Wystarczy Tylko Moment

Prolog

Wieczorem, od razu po kąpieli przebrałam się w dość skąpą piżamę oraz wysuszyłam swoje brązowe włosy. Położyłam się na łóżko razem z laptopem. Po chwili usłyszałam dzwonek do drzwi. Szybko zeszłam na dół, by je otworzyć. Gdy je otworzyłam, doznałam niemałego szoku, w momencie, w którym do mojego apartamentu weszło trzech napakowanych oraz...cóż, całkiem seksownych mężczyzn. Wodząc wzrokiem po ich twarzach, zauważyłam, że byli Azjatami. Dwóch wymierzyło we mnie broń, zaś trzeci podszedł nieco bliżej niż pozostali. Człowiek z prawej opuścił lekko broń i niestarannie przeczesał ręką swoje włosy, po chwili jednak wrócił do poprzedniej pozycji. Nagle do jedynego z nich, który był najbliżej mnie, zadzwonił telefon. Gdy odebrał, zaczął rozmawiać w znanym mi języku, czyli koreańskim.- Kim wy do kurwy jesteście?! - zaczęłam cofać się do tyłu, po czym zetknęłam się z wyspą kuchenną i uderzyłam się w biodro, przez co syknęłam z bólu.- Uważaj- powiedział już po angielsku. Chyba nie uważał, gdy uczyli ich informacji o mnie i nie wiedział, że znam koreański.- Spokojnie nasz szef nie chce zrobić ci krzywdy, raczej przeciwnie- powiedział, a ja się zmartwiłam.- Albo pójdziesz z nami po dobroci, albo zabierzemy cię siłą. - tym razem trzeci z nich zaczął wymachiwać mi bronią przed twarzą. - Nigdzie z wami nie pójdę- krzyknęłam i próbowałam uciekać w głąb domu, lecz jeden z nich złapał mnie. Nagle zaczęło robić się coraz ciemniej i ciszej a w mojej głowie pozostawało głuche echo po moich krzykach. Obudziłam się w bogato urządzonej sypialni w obcym domu z dużym bólem pleców i głowy, w dodatku było mi strasznie gorąco. Na szczęście byłam w tych samym stroju, w którym ostatnio byłam ubrana. Chwila, co się ze mną stało. Pamiętałam tylko, jak trzej mężczyzn weszło do mojego domu i... o mój boże...co się ze mną do cholery stało?! Gdzie ja jestem? Jak najszybciej wstałam z o dziwo bardzo wygodnego łóżka i podbiegłam do drzwi. Szarpnęłam za klamkę, ale drzwi ani drgnęły.